Jerzy Hojarczyk

Jerzy Mieczysław Hojarczyk ps. „Biały” (ur. 10 kwietnia 1894 w Wieliczce, zm. 1946) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

W 1912 zdał maturę w III Gimnazjum w Krakowie. Został studentem prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1912–1914 był członkiem Związku Strzeleckiego w Wieliczce.

7 sierpnia 1914 znalazł się jako sierżant w grupie 37 członków Związku Strzeleckiego włączonego w skład 1 kompanii V batalionu I Brygady Legionów Polskich. 25 grudnia 1914 został poważnie ranny w obie ręce i bark w bitwie pod Łowczówkiem. Od 26 grudnia 1914 do 17 marca 1917 znajdował się w rosyjskiej niewoli. Po powrocie najpierw w macierzystej jednostce a następnie od 17 listopada 1918 jako kapitan w 5 pułku piechoty.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Baonie Zapasowym 5 pp Leg., a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr 1 w Warszawie-Powązkach. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 137. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy, a jego oddziałem macierzystym był nadal WOZG Nr 1. W następnych latach pełnił służbę w 1 Okręgowym Szefostwie Intendentury w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 1. W latach 1928-1934 pełnił służbę w 2 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Lublinie. W grudniu 1934 roku został przeniesiony do Szefostwa Intendentury Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko kierownika referatu. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Od 15 listopada 1935 obowiązki służbowe łączył ze społeczną funkcją skarbnika Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej. W 1939 roku pełnił służbę w Departamencie Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku kierownika referatu zaopatrzenia Wydziału Kwaterunkowego. W tym samym roku opublikował pracę Związki Strzeleckie w obwodzie wielickim 1912-1914.

We wrześniu 1939 roku został internowany w Rumunii, a w marcu 1941 roku przekazany Niemcom i osadzony w Oflagu VI E Dorsten. 17 września następnego roku został przeniesiony do Oflagu VI B Dössel.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości – 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Krzyż Walecznych trzykrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Odznaka za Rany i Kontuzje

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jerzy Hojarczyk. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-05-11].
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-05-11].