Jerzy Boniński

Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1981 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Tadeusza Dominika. Od 1983 do 1989 roku był asystentem prof. Tadeusza Dominika, a w latach 1989–1996 asystentem prof. Zbigniewa Gostomskiego. Od 1996 jako adiunkt II-go stopnia prowadził samodzielną pracownię rysunku na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP dla studentów od II-go do V-go roku. W 2012 otrzymał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego.

Jerzy Boniński uczestniczył w ruchu Nowej Ekspresji lat 80. Brał udział w ważniejszych wystawach zbiorowych artystów tej orientacji: "Ekspresja lat 80-ych" (Sopot 1986), "Świeżo malowane" w Galerii Zachęta (Warszawa 1998). Jego malowane na wielkich papierach prace zbliżały się do abstrakcji, ukrywając rozpoznawalne figuralne motywy wśród gwałtownie kładzionych plam (...) Większego formatu obrazy olejne mimo płaskiej kompozycji zawierają sugestie przestrzenne, a ich dekoracyjnie traktowane motywy parafrazują wątki malarstwa tematycznego.

W ostatnich latach malował syntetycznie traktowane, bogate kolorystycznie górskie pejzaże. Przeprowadzał z nimi serię różnych zabiegów, nie wierząc już pewnie w siłę oddziaływania pojedynczego widoku, albo też tracąc zaufanie do możliwości malarskiego przekazu emocji i wzruszeń, doznawanych czasem przy odbiorze krajobrazu. Pokrywał więc jeden pejzaż fragmentarycznie kilkoma różnobarwnymi laserunkami; umieszczał go jako centralnie położone tondo w perspektywie zagęszczających się, ciężkich chmur; nakładał wachlarzowato rozłożoną serię tego samego widoku, dodatkowo dynamizując całość obrazu przecięciami pojedynczych ujęć poziomymi pasami różnej barwy, czy też kontrastował zasadniczy pejzaż z innym, prawie abstrakcyjnym, na którego tle ten pierwszy został umieszczony.

Jerzy Boniński zajmował się także twórczością fotograficzną:

Kiedyś Jerzy Boniński prezentował wielkie cykle sfotografowanych martwych natur, niezwykle trafnie zestawionych obiektów. Fotografii tych w żadnym razie nie można skwitować stwierdzeniem, że artysta potrafi umiejętnie eksponować , a co za tym idzie i ustawiać różne przedmioty dla ich sfotografowania. Zawsze bowiem były to dzieła bardzo nośne treściowo , jak też wielce przekonujące pod względem warsztatu twórczego.

Jerzy Boniński tym razem wprowadza do swoich prac osoby. Są to postacie szczególnie mu bliskie. Także w wielu przypadkach stosuje ograniczenie , a raczej nawet podkreślenie znaczenia rzeczy, bo wszak lustro podwaja obiekt, tworząc tym samym odrębny stan rzeczy. Potęguje działanie, a zatem w odbiorze nie można pozostać obojętnym, chłodnym i zdystansowanym odbiorcą, a emocje, jakie artysta zawarł w swoich dziełach, muszą siłą rzeczy poruszać wyobraźnię każdego odbiorcy.

2017 – Galeria XX1, Warszawa

2016 – Galeria Muzeum im. S. Staszica, Piła

2014 – Muzeum Śląska Opolskiego, Opole

2012 – Prudnicki Ośrodek Kultury, Prudnik

2012 – Dom wieczności, Muzeum Śląska Opolskiego, Opole

2010 – Fabryka Trzciny, Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej

2008 – Galeria Miejska BWA, Bydgoszcz

2005 – Green Gallery, I Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej

2003 – Galeria Ego, wystawa towarzysząca III Biennale Fotografii, Poznań

2002 – Galeria Olimpia, XII Festiwal Kultury Żydowskiej – fotografia,Kraków

2002 – Galeria XXI Fotografia, Warszawa

2000 – Galeria Stefan Szydłowski, Warszawa

1997 – Galeria AR, Warszawa

1996 – Galeria LK, Varrelbusch

1996 – Agencja Artystyczna ASP, Warszawa

1993 – Agencja Artystyczna ASP, Warszawa

1991 – Galeria Sztuki Współczesnej, Białystok

1990 – Galeria Młodych, Warszawa

1989 – Galeria Promocyjna, Warszawa 1988 – Galeria Test, Warszawa

1987 – Galeria Promocyjna, Warszawa

1987 – Galeria Młodych, Warszawa

1986 – Pracownia Dziekanka, Warszawa

2015 – Muzeum Plakatu, Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej, Warszawa

2005 – Europejski Nowy Świat, Galeria Stefan Szydłowski, Warszawa

2004 – Powinność i Bunt, NGSZ Zachęta, Warszawa

2002 – Kolor Mistrz i Uczeń, Galeria Art New Media, Warszawa

1998 – Galeria Promocyjna, Warszawa

1994 – Centre Culturel Marius Staquet, Coincidences, Mouscron

1993 – Tadeusz Dominik i Uczniowie, Muzeum Archidiecezji,Warszawa

1989 – Młode Malarstwo Polskie, Pałac Palffy, Wiedeń

1988 – Świeżo Malowane, Galeria Zachęta, Warszawa

1987 – Interart 87, Galeria Promocyjna, Poznań

1987 – Salon Letni, Galeria Promocyjna, Warszawa

1987 – W Kręgu Warszawskiej ASP, Galeria „EL“, Elbląg; Muzeum Przemysłu „Norblin“, Warszawa

1987 – Kolekcja Studio, Moskwa

1986 – Pokaz Warszawski 86, Muzeum Śląskie, Katowice

1986 – Warszawska Sztuka Młodych, Budapeszt

1986 – Ekspresja lat 80-tych, BWA Sopot

1984 – Pokaz Warszawski 84, Centrum Sztuki Studio, Warszawa;

1982 – Congenvence Jeune Expression, 2em, Paryż.