Jerónimo Ibrán

Jerónimo Ibrán y Mula (Mataró, Barcelona, 29 de payares de 1842 - Uviéu, 1910), inxenieru de mines español impulsor del desenvolvimientu industrial del Principáu d'Asturies.

Fixo los sos primeros estudios en Girona y antes de los ventiún años concluyera la carrera d'inxenieru, empezando les sos práutiques nes mines d'Almadén. Llueu se tresllada a Asturies, onde permanez cuatro años, al cabu de los cualos pasa de profesor de metalurxa a la Escuela de Mines de Madrid, y al poco publica un interesante llibru col títulu de Álbum de metalurxa. Na mesma escuela esplica tamién l'asignatura de Construcción.

En 1873 arrenunciu a la docencia y treslládase nuevamente a Asturies. Numa Guilhou confía-y la direición téunica y alministrativa de la Fábrica de Mieres, que nun tardó en convertise nuna gran factoría de los últimos adelantos d'aquel tiempu. Ente otros importantes talleres, montó ellí unu de construcciones metáliques con aplicación a pontes y vigues armaes, que foi'l primeru n'España que realizó trabayos d'esta clase en gran escala.

Nomáu direutor de la Escuela de Capataces de Mines, que dende xunetu de 1874 volviera aniciar en Mieres, a'l so xestiones debió'l que por Real Orde de xunetu de 1881 creárase la especialidá de Capataces de Mines, Fornos y Máquines y adquiriera la Escuela una vitalidá estraordinaria. Jerónimo Ibrán foi tamién el creador de los Ferrocarriles Económicos d'Asturies que la so direición desempeñó hasta la so muerte. Figuró con gran autoridá nos conseyos d'alministración de Duru-Felguera, Ferrocarril de Llangréu y otres importantes sociedaes, a que la so fundación contribuyó conducentemente, como la fábrica de cementu de Tudela Veguín, Azucrera y destileríes de Lieres, Cervecera de Cualloto, Tornillera de Ventanielles, etc.

En 1890 formó parte de la comisión uvieina qu'allegó a l'asamblea convocada en Zaragoza por Joaquín Mariña, de la cual nacieron les Cámares Oficiales de Comerciu, siendo presidente de la d'Uviéu dende 1898 hasta 1900. Per espaciu de diez años consecutivos, a partir de 1883 foi tamién diputáu provincial, desempeñando la vicepresidencia dende 1886 a 1890.

En 1902 publicó dos nueves ya importantes obres titulaes Metalurxa Xeneral y Pontes metáliques. Xubíu yá a inspector xeneral del cuerpu de mines, solicitó en 1905 la xubilación nel serviciu oficial, pero siguió viviegamente nos múltiples trabayos privaos que tenía encamentaos, hasta la so muerte.

Pol so legáu al desenvolvimientu industrial de la rexón, los conceyos de Mieres y Uviéu dedicáron-y dos tales cais nes sos ciudaes.

• Álbum de metalurxa
• Metalurxa Xeneral
• Pontes metáliques