Janusz Rudnicki

Janusz Rudnicki (ur. 13 listopada 1956 w Kędzierzynie-Koźlu) – polski pisarz i eseista.

Był działaczem NSZZ „Solidarność”, internowano go po wprowadzeniu stanu wojennego. Emigrował do Niemiec Zachodnich w 1983. Debiutował opowiadaniem w berlińskim Archipelagu. Studiował slawistykę i germanistykę na hamburskim uniwersytecie. Stały współpracownik miesięcznika Twórczość, w którym publikuje cykl Listy z Hamburga. Nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2008 za Chodźcie, idziemy. Finalista Nagrody Literackiej Nike 2010 oraz nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2010 za Śmierć czeskiego psa.

Janusz Rudnicki w Nowej Rudzie, 9.07.2015 r.

• Można żyć, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1993
• Cholerny świat, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1996
• Tam i z powrotem po tęczy, PIW, Warszawa 1997
• Męka kartoflana, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2000, wyd. II W.A.B. 2011
• Der Grenzgänger, Tibor Schäfer Verlag, Herne 2002
• Mój Wehrmacht, W.A.B., Warszawa 2004
• Chodźcie idziemy, W.A.B., Warszawa 2007
• Śmierć czeskiego psa, W.A.B., Warszawa 2009
• Trzy razy tak!, W.A.B., Warszawa 2013
• Życiorysta, W.A.B., Warszawa 2014
• Życiorysta dwa, W.A.B., Warszawa 2017

• Barbara Marzęcka, Rudnicki Janusz, w: Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobiliograficzny, tom I (opracował zespół pod redakcją Alicji Szałagan), Warszawa 2011, s. 226–228