Quick Facts
GeminiBiography
Janusz Walenty Niesyto (ur. 15 czerwca 1949 w Siemianowicach Śląskich) – polski dyplomata, ambasador RP w Szwajcarii (2005–2007) oraz Finlandii (2016–2017).
Życiorys
Wykształcenie
W 1967 rozpoczął studia na Wydziale Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Po roku studiów wyjechał jako stypendysta rządu RP na studia w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych, gdzie na Wydziale Stosunków Międzynarodowych w 1973 uzyskał z wyróżnieniem tytuł magistra historii stosunków międzynarodowych. W latach 1973–1974 był słuchaczem podyplomowego studium międzynarodowych stosunków gospodarczych przy Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS w Warszawie.
Praca zawodowa
We wrześniu 1973 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych od stanowiska starszego referenta. W latach 1973–1975 i 1980–1985 był radcą, a następnie ekspertem ds. Beneluxu. W latach 1987–1988 był kierownikiem wydziału kontroli w gabinecie ministra, a następnie, do 1991 – wicedyrektorem gabinetu ministra. W latach 1991–1992 pełnił funkcję dyrektora gabinetu ministra Krzysztofa Skubiszewskiego. W 1997 został urzędnikiem służby cywilnej, zaś w 2002 ambasadorem tytularnym.
W 1997 ponownie objął stanowisko dyrektora gabinetu ministra, a następnie dyrektora sekretariatu ministrów Dariusza Rosatiego oraz Bronisława Geremka. Od lutego 1998 do czerwca 2005 był dyrektorem protokołu dyplomatycznego, zaś od styczniu 2008 do 2011 zastępcą.
W latach 1975–1980 był attaché i II sekretarzem ambasady RP w Brukseli, a w latach 1983–1987 radcą ambasady w Moskwie. W latach 1992–1997 ponownie przebywał w Brukseli, początkowo jako radca-minister pełnomocny, a następnie jako minister pełnomocny RP w Belgii i Luksemburgu. Jednocześnie był zastępcą szefa tzw. biura łącznikowego RP przy Kwaterze głównej NATO i Sekretariacie Unii Zachodnioeuropejskiej w Brukseli. W latach 2005–2007 reprezentował Polskę w Szwajcarii jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny, akredytowany jednocześnie na Liechtenstein. Następnie, do 2011 do 2015 był ambasadorem w Finlandii. Od stycznia 2016 na emeryturze.
Wykłada lub wykładał protokół dyplomatyczny m.in. w Krajowej Szkole Administracji Publicznej, Akademii Dyplomatycznej, Szkole Głównej Handlowej, Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, Europejskiej Akademii Dyplomacji.
Życie prywatne
Włada czterema językami: rosyjskim, francuskim, angielskim i niderlandzkim. Porozumiewa się po niemiecku i bułgarsku. Jest żonaty. Ma dwie córki.
Odznaczenia
Odznaczony wieloma wysokimi orderami polskimi i zagranicznymi, w tym:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997)
- Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2005)
- Odznaką Honorową „Bene Merito”
- Krzyżem Komandorskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2003).