Jan Zakrzewski

Jan Zakrzewski (ur. 4 listopada 1882 w Lisku, zm. ok. 1941/1942 we Lwowie) – polski nauczyciel germanista.

Urodził się 4 listopada 1882 w Lisku. Był synem Andrzeja (rolnik w Lisku). W 1902 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Bolesław Keim, Wiesław Krawczyński, Tadeusz Miękisz, Mieczysław Wygrzywalski). Kształcił się na Uniwersytecie w Heidelbergu. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej podjął pracę nauczyciela w specjalizacji języka niemieckiego. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 17 września 1907 jako kandydat stanu nauczycielskiego został mianowany zastępcą nauczyciela w macierzystym sanockim gimnazjum. Uczył języka niemieckiego, a także języka łacińskiego. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 23 grudnia 1909 otrzymał urlop do końca roku szkolnego 1909/1910. Od roku szkolnego 1910/1911 ponownie uczył w gimnazjum języka niemieckiego, greckiego, w tym w II półroczu roku szkolnego 1911/1912 przebywał na urlopie, od roku szkolnego 1912/1913 prowadził naukę strzelania dla szkolnej drużyny strzeleckiej (nauka praktyczna odbywała się na wojskowym placu ćwiczeń bądź na Glinicach), a w roku 1913/1914 pracował jako egzaminowany zastępca nauczyciela. Podczas I wojny światowej w roku szkolnym 1915/1916, 1916/1917, 1917/1918, 1918/1919 przebywał w niewoli rosyjskiej jako jeniec wojskowy. Wraz z polskimi oficerami-jeńcami przebywał nadal na Syberii w 1920. Po powrocie z niewoli rosyjsko-bolszewickiej do niepodległej II Rzeczypospolitej, ponownie podjął ponownie pracę w przemianowanym Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku; do końca listopada 1921 przebywał na urlopie dla poratowania zdrowia, po czym pracował jako egzaminowany nauczyciel od 1 grudnia 1921, ucząc języka niemieckiego, a także języka łacińskiego, języka greckiego oraz języka francuskiego. Od 1 maja 1925 czasowo zastępował dyrektora Państwowego Gimnazjum w Brzozowie, dr. Sebastiana Flizaka. W listopadzie 1925 i w sierpniu 1926 otrzymywał zniżkę godzin wykładowych do połowy celem prowadzenia kierownictwa kursów żeńskich gimnazjalnych w Sanoku. 29 stycznia 1922 został wybrany zastępcą skarbnika sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych.

Rozporządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 20 czerwca 1927 został przeniesiony ze stanowiska profesora Gimnazjum Państwowego im. Królowej Zofii w Sanoku na stanowisko dyrektora II Gimnazjum Państwowego w Stanisławowie z ważnością od 1 września 1927. Stanowisko dyrektora II Państwowego Gimnazjum im. Marszałka J. Piłsudskiego w Stanisławowie pełnił w kolejnych latach (w roku szkolnym 1928/1930 uczył w tej szkole historii). 6 września 1931 w II Gimnazjum w Stanisławowie odbyło się pożegnanie dyrektora Zakrzewskiego, który na własną prośbę został przeniesiony na stanowisko nauczyciela do VIII Państwowego Gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego we Lwowie. W tym gimnazjum był nauczycielem języka niemieckiego do kresu II Rzeczypospolitej w 1939. Wśród jego uczniów byli m.in. Zbigniew Herbert, Zdzisław Ruziewicz.

Po wybuchu II wojny światowej w trakcie okupacji sowieckiej pozostawał nauczycielem II gimnazjum lwowskiego, przemianowanego na Szkołę Średnią Nr 14 z polskim językiem wykładowym. Do tego czasu zamieszkiwał przy ulicy Adama Ponińskiego we Lwowie (późniejsza ul. Iwana Franki). Wkrótce po zakończeniu roku szkolnego 1940/1941 zmarł na zapalenie płuc.

• Złoty Krzyż Zasługi (udekorowany 25 marca 1939)

austro-węgierskie

• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (przed 1914)
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1914)
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1914)