Jan Wiechoczek

Jan Wiechoczek (ur. 29 października 1914 w Chorzowie, zaginął w 1939 jako żołnierz Wojska Polskiego) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Wiechoczek był wychowankiem Ruchu Chorzów. W latach 1932–1936 grał w juniorach tego klubu, po czym w sezonie 1937 zasilił zespół seniorów. W „Niebieskich” zadebiutował 1 sierpnia 1937 roku w zremisowanym bezbramkowo meczu z AKS–em Chorzów, zaś pierwszą bramkę strzelił 5 września 1937 roku w wygranym 8:1 spotkani z Garbarnią Kraków. Wiechoczek zaliczył w tej konfrontacji jeszcze dwa trafienia, dzięki czemu skompletował hat tricka. W debiutanckim sezonie na poziomie I ligi zajął z drużyną trzecie miejsce w tabeli na zakończenie rozgrywek ligowych, natomiast w sezonie 1938 został z Ruchem mistrzem Polski. W 1937 roku zdobył z reprezentacją Śląska Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Wiechoczek zagrał 14 listopada 1937 roku w wygranym 5:1 finałowym meczu z Krakowem. W latach 1938–1939 występował w WKS–ie Bytomiak. Wiechoczek zaginął w 1939 jako żołnierz Wojska Polskiego. Jego rodzina nigdy nie uzyskała informacji o jego losie. Pracował w charakterze robotnika. Nosił boiskowe przydomki „Owens” i „Ufka”.

Ruch Chorzów

• Mistrzostwo Polski w sezonie 1938
• Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski w sezonie 1937
• Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w 1937 roku

• Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-61-9.