Jan Perłowski

Jan Perłowski (ur. 20 lutego 1872 w Wierzbowej w powiecie jampolskim guberni podolskiej, zm. w kwietniu 1942 w Warszawie) – polski dyplomata, poseł RP w Hiszpanii w latach 1927-1935. Współpracownik „Przeglądu Współczesnego”.

Jego wychowawcą był Tadeusz Bobrowski, znany również jako wychowawca Józefa Korzeniowskiego-Conrada. Perłowski pozostawił po sobie opis spotkania ze starszym od siebie Conradem, goszczącym w Kazimierówce – ukraińskim majątku ich wychowawcy.

Ukończył szkołę średnią we Francji, następnie studia wyższe w Krakowie i Wiedniu. W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii, gdzie współpracował m.in. z Centralną Agencją Polską w Lozannie i Komitetem Generalnym Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce w Vevey.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę na początku 1919 wstąpił do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej. W pierwszych miesiącach funkcjonowania MSZ nieodłączny współpracownik wiceministra spraw zagranicznych, Władysława Skrzyńskiego,swego przyjaciela – pełnił formalnie obowiązki szefa gabinetu ministra.

Od 6 VI 1919 radca legacyjny Poselstwa RP w Bernie. Równocześnie pełnił funkcję sekretarza Delegacji RP przy Lidze Narodów. Od 1 VII 1922 radca legacyjnym w Poselstwie RP przy Stolicy Apostolskiej.

Od 1 III 1927 poseł nadzwyczajny i minister pełnomocnego RP w Hiszpanii, z akredytacją w Portugalii (do utworzenia odrębnego poselstwa w Lizbonie 31 V 1933). Odwołany z Madrytu przez Józefa Becka 1 III 1935, powrócił do centrali MSZ, po dwóch miesiącach został przeniesiony w stan spoczynku.

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżami Wielkimi portugalskich orderów Chrystusa (1931) i św. Jakuba od Miecza (1933), hiszpańskich orderów Izabeli Katolickiej (1932) i Zasługi Cywilnej, papieskich orderów św. Grzegorza Wielkiego i św. Sylwestra.

• O Conradzie i Kiplingu, Drukarnia Polska, 1937

• Perłowski Jan w: Kto był kim w II Rzeczypospolitej, red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I., t. I, s.108.