Jan Paczka

Jan Adam Paczka (ur. 11 grudnia 1911 r. w Krakowie zm. 9 września 2003 r. w Córdoba) – polski inżynier, porucznik obserwator Wojska Polskiego.

Miał czwórkę rodzeństwa. Ukończył gimnazjum w Krakowie, kontynuował naukę na uczelniach wyższych, m.in. w Niemczech. Uzyskał dyplom inżyniera i pracował w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie. Ukończył kurs szybowcowy i posiadał uprawnienia pilota szybowcowego kat B.

W chwili wybuchu II wojny światowej został powołany do służby w Wojsku Polskim i skierowany do Równego, gdzie miał odebrać samoloty transportowane z Francji. Dołączył do oddziałów tworzonych z rozbitych jednostek i wszedł w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. Wziął udział w bitwie pod Kockiem.

Został wzięty do niemieckiej niewoli, ale udało mu się zbiec. Dotarł do okupowanej Warszawy, a następnie do Krakowa. Zagrożony aresztowaniem przez Gestapo uciekł. Dotarł na Węgry, następnie przez Jugosławię do Francji. Stąd został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.

Otrzymał przydział do lotnictwa (numer służbowy P-2020) i został skierowany na kurs nawigatorów. Po jego ukończeniu otrzymał przydział do Dywizjonu 300. Łącznie wziął udział w 33 lotach bojowych. Po ukończeniu tury lotów bojowych ukończył Staff Navigation Course w Anglii i pracował jako instruktor nawigacji w Szkole Nawigacji w Kanadzie.

Po zakończeniu działań wojennych wrócił do Wielkiej Brytanii, otrzymał przydział do Dywizjonu 305 i stacjonował na terenie okupowanych Niemiec. Sprowadził z Polski żonę i syna.

Po demobilizacji wyemigrował do Argentyny, gdzie pracował w wojskowej wytwórni samolotów w Córdoba. Na Universidad Nacional de Córdoba wykładał język angielski i niemiecki oraz w Escuela Superior de Aerotecnica przedmioty techniczne. Był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Polskich w Argentynie.

Zmarł 9 września 2003 r. w Córdoba i został tam pochowany.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8501
• Krzyż Walecznych - dwukrotnie
• Medal Lotniczy