Jan Owidzki

Jan Felicjan Owidzki (ur. 9 czerwca 1852 w Lubiejewie, zm. 1 czerwca 1913 w Warszawie) – polski malarz.

Od 1868 był uczniem Wojciecha Gersona, a do 1874 prowadzonej przez niego Warszawskiej Klasy Rysunkowej. Ucząc się tam zaprzyjaźnił się z Józefem Chełmońskim, a z Leonem Wyczółkowskim wyjeżdżał na letnie plenery na Lubelszczyznę, Zagłębie Dąbrowskie i w okolice Sandomierza. W 1874 dzięki otrzymanemu z Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i funduszu Henryka Siemiradzkiego wyjechał na studia do Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie srebrnym medalem wyróżniono jego rysunek. Po roku opuścił Petersburg i razem z Leonem Wyczółkowskim i Antonim Adamem Piotrowskim wyjechał do Monachium i uczył się tam na Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Alexandra Wagnera, Otton Seitza i Ferdinanda Bartha. Po krótkim pobycie w Warszawie w 1877 wyjechał ponownie do Monachium i uczył się tam przez rok dzieląc stancję ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem. Pod koniec 1878 powrócił na stałe do Warszawy, od 1877 do końca twórczości uczestniczył w konkursach organizowanych przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych. Każdego roku miesiące letnie artysta spędzał w Skrzanach koło Gostynina. Pogarszający się stan zdrowia spowodował, że w 1901 Jan Owidzki zamieszkał u krewnych w Falęcicach i przebywał tam do wiosny 1913. Zmarł 1 czerwca 1913 i spoczął na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

• ArtInfo, Owidzki Jan - biografia
• Sejm Wielki, Owidzki Jan

• Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1891-1918, Państwowy Instytut Wydawniczy Warszawa 1983 s. 323 ​ISBN 83-06-00921-5​