Quick Facts
Biography
Jan Nikliborc (ur. 1902 r. w Białej Krakowskiej, zm. 1991 r. we Wrocławiu) – polski fizyk, wykładowca Politechniki Lwowskiej i Uniwersytetu Wrocławskiego.
Życiorys
Urodzony w 1902 r. w Białej Krakowskiej. Od 1926 roku studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1932 r. doktoryzował się i objął posadę adiunkta na Politechnice Lwowskiej. W czasie okupacji sowieckiej był docentem na tej uczelni. Po niemieckiej agresji uczył polską młodzież w Szkole Chemicznej.
W kwietniu 1946 r. opuścił Lwów, od maja tego roku pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, pełniąc funkcję m.in. kierownika Katedry Fizyki Doświadczalnej II (1948–1950), prodziekana Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1950–1952), kierownika Katedry Fizyki Doświadczalnej II (1951–1968) i Zakładu Fizyki Atomu i Cząsteczki (1969–1973). W 1948 r. uzyskał habilitację na Uniwersytecie Adama Mickiewicza, rok później został profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 r. nominowano go na profesora zwyczajnego.
Był współtwórcą wrocławskiej szkoły fizyki doświadczalnej, inicjatorem badań powierzchni ciała stałego i budowy pierwszego w Polsce urządzenia do badania powierzchni ciała stałego metodą dyfrakcji powolnych elektronów. Udzielał się jako przewodniczący wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizycznego (1950–1951), członek Komitetu Fizyki Polskiej Akademii Nauk i przedstawiciel Polski w Międzynarodowej Unii Nauki i Techniki Próżni OISTAV.
Zmarł w 1991 r. we Wrocławiu. Pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (1938 r.)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej