Jan Korkiewicz

Jan Korkiewicz (ur. 19 czerwca 1898 w Majdanie Średnim, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Jan Korkiewicz był synem Władysława i Agaty z domu Ciesielska, urodził się w Majdanie Średnim w województwie stanisławowskim.

W 1915 roku wstąpił do 1 pułku piechoty Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej, walczył na froncie włoskim i ukraińskim. Po wyjściu z niewoli ukraińskiej w 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony jako dowódca kompanii do 1 pułku piechoty Legionów, w którego szeregach uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Następnie został przeniesiony do 201 Ochotniczego pułku piechoty. Razem z jednostką został włączony do Dywizji Ochotniczej i brał udział w tzw. buncie Żeligowskiego.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku służył w 24 pułku piechoty. W tym samym roku został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923. Od 1927 roku został przeniesiony do kadry Szkoły Podchorążych Piechoty. W szkole służył do 1937 roku, w 1932 został awansowany do stopnia majora piechoty. W 1937 roku mianowany dowódcą II baonu w 37 Łęczyckim pułku piechoty, a następnie skierowany jako wykładowca do Centrum Wyszkolenia Piechoty.

W czasie mobilizacji w 1939 roku został mianowany dowódcą II baonu w 145 pułku piechoty. W czasie wojny we wrześniu 1939 roku walczył najpierw w okolicach Różana i Wyszkowa z Niemcami, a po rozbiciu 41 Dywizji Piechoty, w skład której wchodził 145 pp w okolicach Stoczka Węgrowskiego w dniu 10 września, razem z resztkami dywizji przedarł się w okolice Włodawy. Po koncentracji w okolicach Chełma, jednostka weszła w skład Frontu Północnego. W dniu 26 września otoczona przez wojska niemieckie i oddziały Armii Czerwonej, skapitulowała, a Jan Korkiewicz dostał się do niewoli sowieckiej.

W 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4533 (1922)
• Krzyż Niepodległości z 24.10.1931
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi (KZ 9–184)
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ​ISBN 83-916663-5-2​, s. 243
• Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 194, 424
• Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 182, 367
• Rocznik Oficerski 1928 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 134, 203
• Rocznik Oficerski 1932 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 39, 803
• Ogrody wspomnień – Jan Korkiewicz [dostęp 2012-07-7]