Jan Kanty Fibich

Jan Kanty Fibich (ur. 20 października 1872 w Krakowie, zm. 29 maja 1906 w Monte Carlo) – polski oficer, sportowiec, przedsiębiorca.

Był oficerem zawodowym c. k. armii. Był żołnierzem pułku ułanów we Lwowie. Został mianowany kadetem w kawalerii ze starszeństwem z 1 września 1892. W tym czasie służył w węgierskim 12 Pułku Ułanów Austro-Węgier w Esseg. Następnie został awansowany na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1894 i od tego roku w kolejnych latach służył w 3 Pułku Ułanów Cesarstwa Austriackiego (stacjonującego w Łańcucie, od 1895 przeniesionego do Gródka), a w 1896 był urlopowany.

Uczestniczył wielokrotnie w zawodach jeździeckich. Na początku września 1897 startując w stopniu porucznika wygrał gonitwę „September Steeple Chase” na torze Freudenau w Wiedniu. Był znanym sportsmenem w Galicji. Po wystąpieniu z armii zajął się sportem automobilowym, był posiadaczem jednego z pierwszych w swoim rodzaju pojazdu we Lwowie, którym rozwijał nieosiągalne wówczas szybkości w tym rejonie. Po zakupieniu pojazdu marki Fiat, zdolnym rozwinąć prędkość do 80 km/h, w dniu 26 września 1904 odbywał próbną jazdę na trasie między Jasłem a Krosnem; maszyna kierowana przez Włocha z kilkoma pasażerami na pokładzie, w tym Fibichem, dokonała śmiertelnego przejechania mężczyzny w miejscowości Potok.

Po swojej babce, Straszewskiej, odziedziczył majątek w miejscowości Lipniki, w tym rafinerię nafty „Fibich-Straszewska”. Był znany z rozrzutnego i swawolnego trybu życia. Niechętny do uprawiania roli ani prowadzenia przedsiębiorstwa odstąpił odziedziczony majątek swojej siostrze, Byszewskiej. Część zyskanej gotówki przeznaczył na kupno terenów naftowych w Borysławiu. Po ojcu odziedziczył udział w rafinerii „Fibich-Stawiarski”, który także zbył celem uzyskania gotówki.

12 września 1905 poślubił Kazimierę hrabinę Starzeńską, córkę Edwarda Starzeńskiego z Grabownicy, starosty powiatu podgórskiego.

W 1906 udał się do Monte Carlo z ostatnimi pieniędzmi, które także roztrwonił, po czym popełnił samobójstwo.