Jan Jaromir Aleksiun

Jan Jaromir Aleksiun (ur. 2 lutego 1940 w Nowej Wilejce) – polski grafik, malarz, specjalizujący się w plakacie oraz rysunku; nauczyciel akademicki związany z wrocławską Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych we Wrocławiu i jej drugi rektor w latach 1980–1982.

Oficjalnie urodził się 2 lutego 1940 w Nowej Wilejce k. Wilna, jednak według starszej siostry nastąpiło to nocą 31 grudnia 1939 na 1 stycznia 1940. Po ukończeniu kolejno szkoły podstawowej i średniej, w latach 1959–1966 studiował na Wydziale Ceramiki i Szkła w Katedrze Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom uzyskał w Pracowni Grafiki u prof. Stanisława Dawskiego. Po zakończeniu studiów przez trzy lata pracował w Zakładach Elektronicznych „Elwro” jako grafik.

W 1969 zatrudniony został na swojej macierzystej uczelni jako asystent na godzinach zleconych, zaś od 1970 jako etatowy asystent Katedrze Grafiki Wydziału Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. W 1973 przeprowadził przewód I stopnia, a w 1979 przewód habilitacyjny (II stopnia). W 1981 objął stanowisko kierownika Katedry Grafiki. W latach 1981–1982 piastował funkcję rektora wrocławskiej uczelni artystycznej. W 1990 uzyskał tytuł profesora. W latach 1999–2005 był dziekanem Wydziału Grafiki.

Uprawia rysunek, malarstwo, plakat, grafikę. Był promotorem 3 przewodów doktorskich. Brał udział w licznych wystawach w kraju i zagranicą. Jest laureatem nagród z dziedziny plakatu, grafiki i rysunku, w tym nagrody Ministra Kultury i Sztuki z 1994.

Jego żoną jest malarka Mira Żelechower-Aleksiun, z którą ma córkę, Natalię Aleksiun.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 listopada 2017),
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (31 sierpnia 2006).

• Prof. Jan Jaromir Aleksiun, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-09-28] .
• Słownik Malarzy Polskich, tom 2, Wydawnictwo „Arkady”, Warszawa 2001.
• Biografia Jana Aleksiuna na stronie Wrocławskiego Środowiska Akademickiego
• Encyklopedia Wrocławia, pod red. J. Harasimowicza, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2001.