Jan Frydrychowski

Jan Frydrychowski herbu Kornicz (ur. 1569, zm. 18 grudnia 1625) – duchowny katolicki, pochodzenia szlacheckiego, administrator żup wielickich, sekretarz królewski w 1621 roku.

Syn Piotra z Frydrychowic i Barbary Skidzińskiej, herbu Kietlicz. Karierę rozpoczynał jako sekretarz królewski. Od 25 kwietnia 1601 kanonik katedralny krakowski fundi Marchocice, po biskupie sufraganie Pawle Dembskim, z prowizji kardynała Bernarda Maciejowskiego. Ustąpił z niej przed 1611. Później miał prebendę Bossutów (dzis. Bosutów) i prestymonium Garlicę (dzis. Garlica Duchowna) w 1608. Posiadał także kanonię sandomierską.

Święcenia kapłańskie otrzymał zapewne dopiero w 1602. Był zaufanym współpracownikiem kardynała Maciejowskiego, od którego otrzymał w dożywocie wieś Posądza (1602). Po jego śmierci został jednym z egzekutorów testamentu kardynała. Współdziałał z Jakubem Zadzikiem jako biskupem chełmińskim, pośrednicząc przy wypłacie kapitule krakowskiej legatów jego poprzednika Jana Kuczborskiego. Także kolejny biskup krakowski Marcin Szyszkowski darzył go względami, m.in. darowując dziesięciny w województwie sandomierskim. W 1614 dokonał rewizji przywilejów lokacyjnych Tylicza należącego do dóbr biskupów krakowskich. W 1615 wchodził w skład komisji lustrującej wzgórze katedralne. Był administratorem żup wielickich. Ostatnią jego kurią kanonicką był dom Ciołka w Krakowie. Stawił poczet na popis pospolitego ruszenia księstwa oświęcimskiego i zatorskiego pod Lwowem w październiku 1621 roku.

Zmarł 18 grudnia 1625, pochowany został w kaplicy Maciejowskich katedry na Wawelu, gdzie umieszczono jego epitafium.

• T. Glemma, Frydrychowski Jan, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 7, Kraków 1948-1958, s. 175.