Jan Feliks Charlewski

Jan Feliks Charlewski (ur. 12 maja 1894 w Ustrobnej, zm. 29 grudnia 1918 na Persenkówce) – podporucznik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Urodził się 12 maja 1894 w Ustrobnej, w rodzinie Władysława. Kształcił się w Krakowie. Tam 26 lutego 1918 zdał eksternistycznie egzamin dojrzałości w C. K. II Wyższej Szkole Realnej.

Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 został żołnierzem Legionów Polskich był żołnierzem 2 pułku piechoty w składzie I Brygady. Uczestniczył w działaniach zbrojnych podczas kampanii karpackiej. Po otrzymaniu ran przebywał na leczeniu w Krakowie. Następnie został powołany do służby w armii austriackiej. Formalnie był wojskowym C. K. Obrony Krajowej z przydziałem do 18 pułku piechoty. Został absolwentem szkoły oficerskiej ukończył szkołę oficerską w Bazin. Został mianowany chorążym w rezerwie piechoty z dniem 1 października 1916. Został skierowany do walk na froncie rosyjskim, gdzie otrzymał ciężkie rany. Po kilku miesiącach powrócił do Krakowa. Do 1918 pozostawał przydzielony do przemianowanego pułku strzelców nr 18.

W 1918 otrzymał urlop celem podjęcia wzgl. dokończenia studiów na Politechnice Lwowskiej. Od 6 listopada 1918 w stopniu chorążego brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. Został ranny w walkach ulicznych. Po rekonwalescencji powrócił do służby. Awansował na podporucznika. Pod koniec roku wyruszył na Persenkówkę, gdzie poległ 29 grudnia 1918. Jego ciała nie odnaleziono.

Nazwisko Jana Feliksa Charlewskiego zostało wymienione na tablicy czci poległych w dniach 27-30 XII 1918, umieszczonej na odsłoniętym w 1925 Pomniku Obrońców Lwowa na Persenkówce.

Zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 22 kwietnia 1938 został odznaczony Krzyżem Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości.

• W obronie Lwowa i Wschodnich Kresów. Polegli od 1-go listopada 1918 do 30-go czerwca 1919 r.. Lwów: Straż Mogił Polskich Bohaterów, 1926, s. 1-203.