Jan Czapla

Jan Czapla vel Czaplo (ur. 12 czerwca 1893 w Lidzie, zm. 14 sierpnia 1920 pod Borkowem) – oficer armii rosyjskiej, Wojska Polskiego na Wschodzie i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w Lidzie w rodzinie Juliana i Weroniki z Arlukiewiczów. Absolwent Akademii Sztabu Generalnego w Piotrogrodzie. W 1912 wstąpił ochotniczo do armii rosyjskiej, w 1914 mianowany podporucznikiem. Na frontach I wojny światowej walczył początkowo w rosyjskiej 3 kompanii 148 pułku piechoty, a od lipca 1918 w szeregach 1 Syberyjskiego pułku piechoty.

W 1919 powrócił do kraju. Walczył na froncie polsko-bolszewickim. Poległ 14 sierpnia 1920 dowodząc I batalionem 1 Syberyjskiego pułku piechoty w czasie bitwy o Borkowo, gdy na czele nielicznego oddziału ochotników zdobył w walce na bagnety umocnione pozycje nieprzyjaciela. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”. 23 października 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920, jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 173) – pośmiertnie 26 marca 1921
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 7 lipca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Franciszek Dindorf-Ankowicz: Zarys historii wojennej 82-go Syberyjskiego pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.