Jan Bartecki

Jan Bartecki (ur. 12 czerwca 1901 we Lwowie, zm. 22 października 1967 w Opolu) – polski pedagog, profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu.

Ukończył studia pedagogiczne. Doktorat uzyskał w Uniwersytecie Łódzkim w 1950. Od 1957 był docentem Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego oraz kierownikiem Międzywydziałowego Studium Pedagogicznego. Od 1958 był kierownikiem Katedry Pedagogiki Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie a od 1964 profesorem tejże uczelni. Następnie mianowany profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu i następnie prorektorem tej WSP.

Zainteresowania naukowo-badawcze Jana Barteckiego koncentrowały się wokół teorii nauczania fizyki, organizacji pracy szkolnej oraz wokół problematyki pracy grupowej i nauczania problemowego, a także podstawowych zagadnień pedagogiki ogólnej i dydaktyki.

• Aktywizacja procesu nauczania poprzez zespoły uczniowskie, 1958, 3 wyd. 1966
• O nową organizację procesu nauczania (wraz z E. Chabiorem), 1962
• Podstawowe zagadnienia pedagogiki ogólnej i dydaktyki, 1967

• Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 38. ISBN 83-88149-41-5.