Jakub Wojciechowski

Jakub Wojciechowski (ur. 3 lipca 1884 w Nowcu k. Dolska w powiecie śremskim, zm. 17 czerwca 1958 w Barcinie) – polski robotnik i literat.

Był synem Macieja, robotnika rolnego i Agnieszki z domu Michalak. Dzieciństwo od roku 1891 spędził w Tworzymirkach. W wieku 15 lat wyjechał do Niemiec jako gastarbeiter. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii niemieckiej. Na froncie został ranny, po półrocznym pobycie w szpitalu rozpoczął pracę w kopalni w Gelsenkirchen, gdzie przebywał do końca działań wojennych. Pracował też w Magdeburgu jako motorniczy tramwajowy. Po wojnie został wybrany na prezesa organizacji polskich robotników – Towarzystwa św. Jana. Powrócił do Polski w roku 1924.

W 1922 nadesłał swój pamiętnik na konkurs, rozpisany przez Polski Instytut Socjologiczny w Poznaniu. Za pracę tę uzyskał I nagrodę. Jego dzieło ukazało się w roku 1930 pod tytułem "Życiorys własny robotnika" i wzbudziło podziw krytyków literackich m.in. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, który nazwał go klasykiem polskim w bluzie robotniczej. W 1933 wydał jeszcze zbiór opowiadań Raz kiedyś a obecnie z przedmową Boya. W 1935 Polska Akademia Literatury przyznała mu Złoty Wawrzyn Akademicki za wybitne zasługi dla dobra literatury polskiej. Pośmiertnie ukazały się wspomnienia z późniejszego okresu życia Ciąg dalszy mego życiorysu już w kraju.

W 1992 trafił na ekrany film Kawalerskie życie na obczyźnie, który zrealizował Andrzej Barański w oparciu o Życiorys własny robotnika.

• Jakub Wojciechowski: Życiorys własny robotnika, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1971, ​ISBN 83-205-3624-3​
• Tadeusz Boy-Żeleński: Pisma t. XVII, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1959, str. 357–366 i 369–380
• Tadeusz Boy-Żeleński: Pisma t. XVIII, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1959, str. 67–77

• Artykuł w "Nowej Gazecie Gostyńskiej"