Izydor Ceceniowski

Izydor Ceceniowski (ur. 10 maja 1887, zm. 9 listopada 1915).

Urodził się w Samogródku na Ukrainie w rodzinie Eligiusza i Marii z Udirskich. Po ukończeniu gimnazjum w Żytomierzu, w którym działał w tajnym kółku samokształcenia, zdał egzamin maturalny i rozpoczął studia na politechnice w Kijowie. Po pierwszym roku studiów przeniósł się na Politechnikę Lwowską, gdzie studiował budownictwo i architekturę. Członek Wydziału Towarzystwa Bratniej Pomocy Słuchaczów Politechniki Lwowskiej.

Izydor Ceceniowski był jednym z pierwszych członków Związku Strzeleckiego we Lwowie.

Po wybuchu I wojny światowej był w pierwszych oddziałach tworzonych przez Piłsudskiego w Krakowie Legionów. We wrześniu został mianowany dowódcą plutonu w VI baonie, a 1 stycznia 1915 roku został mianowany podporucznikiem piechoty. Latem 1915 awansowany na porucznika piechoty, objął dowództwo kompanii.

W dniu 5 listopada 1915 roku został ciężko ranny w brzuch, zmarł z odniesionych ran 9 listopada w szpitalu polowym, pochowany na cmentarzu w Wołczecku.

• Orderem Virtuti Militari V klasy nr 7171
• Krzyż Niepodległości

• Tadeusz Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1934
• Andrzej Czesław Żak: Rokitna 1915. Warszawa: Bellona, 1994. ISBN 83-11-08294-4.
• Wiktor Krzysztof Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. Gryf, Warszawa 1992.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.