Ivan Akhmetyev

Իվան Ախմետև (ռուս.՝ Иван Алексеевич Ахметьев, մարտի 31, 1950(1950-03-31), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս բանաստեղծ:

Ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ֆիզիկայի ֆակուլտետը: Աշխատել է որպես ինժեներ, պահակ, բանվոր, գրադարանավար: Հեղինակ է բանաստեղծական հինգ ժողովածուների (առաջինը լույս է տեսել Մյունխենում, 1990 թվականին): Հաճախ հանդեսէ գալիս որպես 1950-80-ական թվականների պոեզիայի և արձակի հրատարակիչ: «Դարի ինքնահրատ» (1998) անթոլոգիայի պոեզիայի բաժնի համակարգողն է, նույն անթոլոգիայի հիմամբ ստեղծված «Ոչ պաշտոնական պոեզիա» համացանցային նախագծի համակարգողը:

• «կարդացեք...»; «էլի միևնույնը...»; «լավն է արհեստական եղևնին, միայն...»; «կապույտ վերարկու...»; «արցունքները ցամաքում են...»; «անշարժությունը...»; «ես անջատեղի լույսը...»; «ահա և...»; «հաճելի է...»; «արարքների բեռը...»; «բարին ուժեղ է...»; «բոլոր դժբախտություններիդ մեջ...»; «արթնացել են նրանք...»; «բեղմնավորվեք...»; «տգեղները ծննդաբերում են...»; «հանդիպեցի փոքրիկ երկվորյակների...»; «գնալ կնոջ մոտ...»; «պատուհան էլի պատուհան...»; «ներողություն եմ հայցում...»; « ով երկար սպասել է...»; «հրշեջը պահակը հնոցապանը...»; Ու նաև փաստ; «ես չեմ սիրում բացահայտ ցինիզմը...»; «համառ փորձարկողի հայացքի տակ...»; «վհատ է մեր տեսքը...»; «պատրաստվել ձմռանը...»; «երեկո...»; «նոր սերունդը իր համար ընտրում է...»; «աշխատանքը մարդուց կապիկ է ստեղծել...»; «բանը դրանում չի...»; «ավելին կտեսնես...»; «այսօր ոչ մի տեղ չեմ գնա...»; «համբուրիր ինձ կրքոտ...»; «գուցե...»; «և այս ամբողջը...»; «ահա մենք...»; «մեր այս հպարտությունը...»; «թշվառը...»; «Աստված ներում է...»; «իրոք...»; Որտեղից է հառնում թախիծը; «ընծայված է քեզ...»; «Խոսենք ոնց տերությունը տերության հետ»; «բացթողնված սերունդ...»; «նա ցանկացել է...»; «ձայն բազմաց...»; «որքան դեմքեր...»: Արդի ռուսական վերլիբռ, Ստեփանակերտ, «Ոգի-Նաիրի», 2015, էջ 15-29: Թարգմ.՝ Հրանտ Ալեքսանյան: