Isidor Feyertag

Ісідар Самуілавіч Феертаг (1843—1912) — беларускі медык, ваенны ўрач, стацкі надворны саветнік.

У 1886 годзе ў статусе ваеннага ўрача ў адстаўцы ўзначаліў яўрэйскую абшчынную бальніцу на 30 коек.

З таго ж 1886 года стаў першым старшынёй Бабруйскага таварыства ўрачоў.

Памёр у 1912 годзе. У апошні шлях яго праводзіў увесь горад і нават прыехаў генерал-губернатар з Мінска.

Абрам Рабкін у кнізе «Уніз па Шашэйнай» згадвае, што нібыта ў ваколіцах дома Феертага размяшчаўся артылерыйскі полк царскай арміі, і цяжкія гарматы і кованые коні па бруку грукаталі так, як быццам ішла вайна. Калі доктар Феертаг хварэў, людзі секлі пад Цітаўкай яловыя лапы і засцілалі імі ўсю вуліцу да самага пераезду.

Пляменнікамі І. Феертага былі вядомыя латвійскія псіхіятры Макс і Леапольд  (польск.) (бел. Шонфельты. Макс абараніў дысертацыю «аб індукаваным вар’яцтве (folie communiquée)» (ням.: Ueber das inducirte Irresein), прысвяціўшы яе свайму дзядзьку; дысертацыя была апублікаваная асобным выданнем (1893) і ў часопісе Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten  (англ.) (бел. (Bd. 26, S. 202—266, 1894), і разглядаецца адной з асноўных работ у галіне індуцыраванных разладаў з трызненнем  (руск.) (бел..

Захаваўся драўляны дом Феертага, сучасны адрас вуліца Пушкіна, 109.