Ignacy Ostaszewski

Ignacy Walenty Ostaszewski (ur. 1792, zm. 1840) – oficer wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskiej 1812 roku, kapitan w 5 Pułku Ułanów w powstaniu listopadowym, odznaczył się w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831.

Urodził się w 1792 w miejscowości Żebry-Wiatraki na Mazowszu w szlacheckiej rodzinie Ostaszewskich herbu Ostoja jako syn Antoniego Ostaszewskiego, komornika zakroczymskiego i Kunegundy z Pokrzywnickich. Na chrzcie 9 września 1792 dostał imiona Walenty Ignacy.

W 1809 wszedł jako kadet do armii Księstwa Warszawskiego. Odbył kampanie: 1812 roku w Rosji i 1813 roku w Niemczech. Za waleczność dostał krzyż Virtuti Militari. Po utworzeniu Królestwa Kongresowego 1815 roku został skierowany do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych gwardii, gdzie był podchorążym.

W 1827 awansował na porucznika do Korpusu Weteranów. W tym samym korpusie służył jego daleki krewny, podporucznik Walenty Ostaszewski; dlatego zapewne dla odróżnienia zaczął używać drugiego imienia: Ignacy.

Po wybuchu powstania listopadowego został dnia 28 grudnia 1830 przeniesiony z Korpusu Weteranów do tworzącego się 5 Pułku Ułanów imienia Zamoyskich. Dnia 3 kwietnia 1831 postąpił na kapitana.

W bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831, w której dowodził szarżą 2-ego szwadronu swego pułku, został ciężko ranny.

Po upadku powstania i powrocie z internowania w Prusach dzierżawił wieś Bobrowniki, a następnie otrzymał posadę w rządowym korpusie górnictwa i hutnictwa, gdzie był kasjerem fabryk rządowych przy zakładach amunicji w Parszowie.

Zgodnie z zarządzeniem władz zaborczych, w 1838 roku wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie.

Od 17 lutego 1821 był ożeniony z Praksedą Emilią Sułocką (urodzoną 2 grudnia 1802, zmarłą 2 maja 1837). Miał dzieci: - Emilię (ur. 1822), - Sylwestra (ur. 1824, zm. 1873, ożenionego 1 v. z Anną Budzyńską, 2 v. z Matyldą Szymańską), - Wiktorię (ur. 1826, zm. 1854, za Jakubem Prackim), - Wincentego (ur. 1827, zm. 1861, ożenionego z Anną Dłużewską), - Józefa (ur. 1832, zm. 1861, ożenionego z Karoliną Sakowską), - Walentego (ur. 1834, ożenionego z Karoliną Sadowską) i Jana (ur. 1836). Na krótko przed śmiercią ożenił się powtórnie z Magdaleną z Komorowskich.

Umarł w Parszowie 22 grudnia 1840. Został pochowany w Wąchocku.

• Ostaszewscy
• Powstanie listopadowe

• Robert Bielecki, "Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego", t. 3, Warszawa 1998, s. 244