Hovhannes Yeranyan

Հովհաննես Երանյան (1963, մայիսի 7, Դարակերտ, Արարատի մարզ), հայ արձակագիր։ Հայաստանի գրողների միության անդամ (2003)։

1990 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի թատերագիտության բաժինը։ Աշխատել է մամուլում և հեռուստատեսությունում։ «Երկիր» շաբաթաթերթի մշակութային էջի պատասխանատուն է։ Հեղինակել է հայ մշակույթի և գրականության վերաբերյալ մի քանի տասնյակ փաստագրական ֆիլմեր ու հաղորդումներ։ Թատերագիտական, գրականագիտական, կինոգիտական բազմաթիվ հոդվածներ ու գրախոսականներ է տպագրել ինչպես հայաստանյան, այնպես էլ սփյուռքահայ մամուլում։

1995 թվականին Բեռլինի «Literatur werk chat» կազմակերպության հրավերով «Պատերազմը և գրականությունը», «Մշակույթի դերը պատերազմների կանխարգելման գործում» թեմաներով դասախոսություններ է կարդացել Գերմանիայում։

Պատմվածքները թարգմանվել են գերմաներեն, անգլերեն, հոլանդերեն, ռումիներեն, ռուսերեն և պարսկերեն լեզուներով։ Պարսկերեն առանձին գրքով հրատարակվել է նաև նրա «Կույրերը» պիեսը և 2004 թվականի նոյեմբերին բեմադրվել Թեհրանում։

Հրատարակել է 4 արձակ ժողովածու՝

• «Միակ ոտնահետք», 1999
• «Զինադադար», 2005
• «Մարդահամար», 2008
• «Ամենագեղեցիկ հարվածը», 2010

• 2010 թվականին «Ամենագեղեցիկ հարվածը» գիրքն արժանացել է «Արդի հայ արձակ. 21-րդ դար» մրցանակաբաշխության առաջին մրցանակի
• ՀՀ նախագահի մրցանակ, 2018

• Այլ ոտնահետքեր (ընտրանի), Երևան,2014
• Ողորմություն Ֆրոսյային (պատմվածքներ), Երևան, Անտարես, 2013, 144 էջ:
• Ամենագեղեցիկ հարվածը (վեպ), Երևան, 2010
• Մարդահամար (վեպ, պատմվածքներ, պիեսներ), Երևան, 2008
• Զինադադար, Երևան, 2005
• Միակ ոտնահետք, Երևան, 1999

Մամուլ

• Անաղ երկիր, «Գարուն», 1999, N 10։

• Հովհաննես Երանյան, Խարխափումներ
• Հովհաննես Երանյան, Նոր տարի, “Sovet... post Sovet” շար­քից