Henryk Vogler

Henryk Vogler (ur. 6 marca 1911 w Krakowie, zm. 19 lutego 2005 tamże) – polski pisarz i krytyk literacki żydowskiego pochodzenia, pierwszy redaktor naczelny Wydawnictwa Literackiego; mąż Romany Próchnickiej.

W 1933 ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1939–1941 studiował na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1942–1944 był więziony w niemieckim obozie pracy w Rozwadowie stworzonym na potrzeby Reichswerke Hermann Göring – Stalowa Wola. Latem przed wyzwoleniem Stalowej Woli przejściowo przetransportowany do niemieckiego obozu pracy w Płaszowie, lata 1944–1945 spędził w niemieckim obozie koncentracyjnym Groß-Rosen.

Od 1945 mieszkał w Krakowie. W latach 1947–1948 był członkiem PPR, od 1948 roku należał do PZPR. W latach (1949–1951) był redaktorem „Gazety Krakowskiej”, od 1951 do 1953 „Życia Literackiego”. Od 1953 do 1958 pełnił funkcję redaktora naczelnego Wydawnictwa Literackiego, od 1958 do 1965 kierownika literackiego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej, od 1965 do 1976 – Teatru im. J. Słowackiego.

Był autorem powieści psychologiczno-obyczajowych na temat m.in. martyrologii Żydów, utworów scenicznych, słuchowisk, szkiców literackich. Kierownik artystyczny teatru im. Słowackiego; redaktor „Życia Literackiego”, publikował m.in. w Ziemi Kaliskiej i „Południowej Wielkopolsce”.

Zmarł w Krakowie. Pochowany jest na Cmentarzu Rakowickim. Na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona pisarzowi i jego najbliższej rodzinie.

W 2000 odznaczony został Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 10-lecia Polski Ludowej i odznaką Zasłużony Działacz Kultury.

• 1956: Niepospolici
• 1957: Ocalony z otchłani
• 1957: szkice literackie Z notatek przemytnika
• 1964: Romanse literatury
• 1960: Nieobecni są winni
• 1972: Tadeusz Różewicz
• 1974: Dwanaście białych wielbłądów i inne utwory dramatyczne
• 1978: Autoportret z pamięci. Cz. 1, Dzieciństwo i młodość
• 1979: Autoportret z pamięci. Cz. 2, Wiek męski
• 1981: Autoportret z pamięci. Cz. 3, Dojrzałość
• 1987: Śmierć w Paryżu
• 1990: Wstęp do fizjologii strachu
• 1991: Opowiadania fantastyczne
• 1994: Wyznanie mojżeszowe. Wspomnienia z utraconego czasu
• 1996: Ojczenasz. Niby powieść