Henryk Spaltenstein

Urodził się 13 grudnia 1896. Do 1914 kształcił się w C. K. Gimnazjum w Stryju. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem 80 Pułku Piechoty (Słonim), w tym w 1923 jako nadetatowy był przydzielony do Oddziału I Sztabu w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii i zweryfikowany w stopniu porucznika artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1928 był oficerem 29 Pułku Artylerii Polowej w Grodnie. 27 stycznia 1930 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1932 był oficerem 5 Dywizji Piechoty we Lwowie. W 1939 roku, w stopniu majora, pełnił służbę w 19 Pułku Artylerii Lekkiej w Nowej Wilejce na stanowisku dowódcy IV dywizjonu. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowe.

Po przedostaniu się do Francji został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W 1940 pełnił funkcję dowódcy III dywizjonu 1 Wileńskiego Pułku Artylerii Lekkiej. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Po wojnie pozostał na emigracji. W 1960 został awansowany do stopnia pułkownika artylerii. Był członkiem Rady Rzeczypospolitej Polskiej III kadencji (od 9 września 1963 do 20 lipca 1968, z ramienia Związku Ziem Wschodnich), IV kadencji (od 8 października 1969 do 7 listopada 1970, z ramienia Związku Socjalistów Polskich). Zmarł w 1973.

• Zarys historji wojennej 29-go Litewsko-Białoruskiego Pułku Artylerji Polowej (1930, Wojskowe Biuro Historyczne)

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (za wojnę 1939-1945)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1966, za zasługi położone w służbie państwowej oraz w ofiarnej pracy na rzecz Skarbu R.P.)
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004.
• Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.