Henryk Krukowski

Henryk Krukowski (ur. 12 lutego 1897 w Warszawie, zm. 21 kwietnia 1989 w Warszawie) – żołnierz Legionów Polskich, powstaniec śląski, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Józefa i Florentyny z Gogolewskich.Absolwent szkoły średniej. W 1915 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 1 pułku ułanów. Walczył na szlaku od Lublina, przez Polesie, Wołyń, Stochód, po Polską Górę pod Kostuchniówką. W lipcu 1917 odszedł z Legionów i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Radomiu, a w listopadzie 1918 do milicji ludowej PPS. W 1919 w odrodzonym Wojsku Polskim był dowódcą kompanii w 79 pułku piechoty. W kwietniu 1920 odkomenderowany do II Oddziału Sztabu MSWojsk., a w maju skierowany na Górny Śląsk, na stanowisko szefa referatu I w Wydziale Plebiscytowym. Potem był oficerem w referacie broni, a następnie zastępcą szefa referatu do działań specjalnych Tadeusza Puszczyńskiego. W styczniu 1921 podjął naukę w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, lecz po wybuchu III powstania, powrócił na Śląsk i dowodził oddziałami destrukcyjnymi Grupy „Północ”.Po zakończeniu działań wojennych ukończył Wydział Leśny SGGW. Później pracował w Brazylii w rejonie Kurytyby. W latach 1927 − 1939 był nadleśniczym w Puszczy Białowieskiej.W 1939 zmobilizowany, walczył w kampanii wrześniowej, a po klęsce wojsk polskich działał w polskim i jugosławiańskim ruchu oporu. W 1944 wstąpił do 2 Korpusu Polskiego. W 1947 powrócił do polski i do emerytury pracował w leśnictwie. W 1975 mianowany majorem.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu powązkowskim (kwatera 42 rząd 5 miejsce 24 i 25).

Żonaty, dzieci: Jerzy (ur. 1928), Henryk (ur. 1930), Zofia (ur. 1933).

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.