Henryk Duniec

Henryk Duniec (ur. 23 czerwca 1924 w Przemęczanach koło Proszowic, zm. 3 lipca 1995 w Krakowie), zootechnik polski, profesor Instytutu Zootechniki w Krakowie, członek Polskiej Akademii Nauk.

Był synem Szczepana i Zofii z Zarębów; ojciec był zamożnym chłopem i propagatorem idei spółdzielczości. W 1960 Henryk Duniec uzyskał doktorat w dziedzinie nauk rolniczo-leśnych w Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie (rozprawa Korelacje fenotypowe i genetyczne między niektórymi cechami użytkowymi oraz ich wskaźniki odziedziczalności u świń typu mięsnego). W 1964 został docentem hodowli zwierząt w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu, w 1971 profesorem nadzwyczajnym, a w 1978 profesorem zwyczajnym w krakowskim Instytucie Zootechniki.

Od 1976 był członkiem-korespondentem, od 1991 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. W latach 1978-1982 przewodniczył Komitetowi Nauk Zoologicznych PAN. W 1989 został również członkiem reaktywowanej Polskiej Akademii Umiejętności.

Specjalizował się w szczegółowej hodowli zwierząt, zwłaszcza w hodowli trzody chlewnej. Był m.in. współautorem książki Chów i tucz trzody bekonowej (1960, z K. Bielińskim i T. Turkowskim).

Żoną profesora Duńca była Kazimiera z Gołębskich, a stryjecznym bratem Marian Duniec, profesor immunogenetyki w Instytucie Zootechniki w Krakowie.

• Henryk Duniec w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).

• Andrzej Śródka, Uczeni polscy XIX i XX stulecia, tom V: Suplement, Agencja Wydawnicza "Aries", Warszawa 2002