Quick Facts
Biography
Ο Γιώργος Μπαδόλας (1943-2010) ήταν ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης. Γεννήθηκε στη Νάουσα Ημαθίας το 1943. Η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία, τότε που παιδί δημοτικού ακόμη ανακάλυπτε τον κόσμο και προσπαθούσε να τον αποδώσει μέσα από τα μάτια του, με υλικά που έβρισκε «στην παιδική του γειτονιά, σπασμένα κεραμίδια, και κάρβουνο επάνω στους τοίχους των σπιτιών, στα φύλλα των δέντρων και σε κομμάτια ξύλου από το κορδελάδικο του πατέρα του», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο ίδιος.
Ξεκίνησε ως αυτοδίδακτος ζωγράφος και πραγματοποίησε περίπου 45 ατομικές και 10 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με εξαιρετικές κριτικές. Υπήρξε άριστος χειριστής της «γλώσσας» του σχεδίου, με βαθιά γνώση των υλικών και των εικαστικών τεχνικών, ενώ για πολλά χρόνια δίδαξε ζωγραφική στο Πολιτιστικό Κέντρο Νάουσας, καλλιεργώντας και μεταδίδοντας την αγάπη του για τις τέχνες σε αρκετές γενιές εκκολαπτόμενων καλλιτεχνών στη γενέτειρά του.Παράλληλα με τα εικαστικά, ανέπτυξε έντονη και επιτυχημένη δραστηριότητα στον τομέα των επιχειρήσεων, καθώς διατηρούσε σημαντικού μεγέθους βιοτεχνία επίπλων στη Νάουσα από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70, έως και το τέλος της δεκαετίας του ‘80. Στα πλαίσια της επιχείρησης αυτής ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό επίπλων και αντικειμένων καθημερινής χρήσης, τα οποία αποτελούσαν τη βασική αλυσίδα παραγωγής, με καινοτόμα αισθητική και ευρηματικότητα στη λειτουργία.
Το 1984 έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις και πέρασε πρώτος στο, νεοσύστατο τότε, τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με στόχο κυρίως να ζήσει το όνειρο των σπουδών ζωγραφικής που είχε στερηθεί κατά την νεαρή του ηλικία, καθώς ήταν ήδη καταξιωμένος στους καλλιτεχνικούς κύκλους Θεσσαλονίκης και Αθήνας. Επηρεάστηκε ιδιαίτερα από την ποίηση του Σεφέρη και του Ελύτη. Μέσα από το ποιητικό όραμα των δύο αυτών δημιουργών για την ελληνικότητα, αλλά και τον συνεχή αγώνα για την ανθρώπινη ελευθερία και τον έρωτα, έστρεψε το βλέμμα στις ομορφιές και την ιστορία του τόπου του, για να εκφράσει τις προσωπικές ανησυχίες του για αυτόν. Η θεματογραφία του αφορούσε το άμεσο ή και πιο μακρινό περιβάλλον, πάντα σε συσχετισμό με το ελληνικό στοιχείο. Το Αιγαίο Πέλαγος, τα Κύθηρα, τα παλιά λαϊκά σπίτια, οι Γενίτσαροι και οι Μπούλες της Νάουσας, τα τοπία του Βερμίου και της Χαλκιδικής, οι μοτοσυκλέτες και το γυναικείο κορμί αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους ανέπτυξε την εικαστική του δραστηριότητα και έρευνα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, πηγή έμπνευσής του ήταν και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, πάντα σε συσχετισμό με την ελληνικότητα και τον έρωτα. Οι Μούσες, τα Επιτύμβια υπήρξαν κάποιες από τις σημαντικότερες σειρές έργων του. Αλλά και η πιο πρόσφατη ιστορία αποτέλεσε για εκείνον πεδίο έρευνας και προβληματισμού. Ο Χαλασμός της Νάουσας ήταν αφορμή για την δημιουργία πολύ σημαντικών πινάκων, τόσο σε νεαρή ηλικία, όσο και στα τελευταία χρόνια της εικαστικής του αναζήτησης.
Στους πίνακές του πειραματίστηκε με διάφορες τεχνικές και εικαστικά εργαλεία, μεταξύ των οποίων κυρίως με λάδι σε μουσαμά, ακρυλικά σε χαρτόνι, ακουαρέλα, ενώ πολλές φορές εφάρμοζε μικτές τεχνικές και κολλάζ.Η απώλεια της επαφής του ανθρώπου με την ιστορία, τη γλώσσα, αλλά και τη φύση ήταν τα θέματα που αγωνίστηκε να αναδείξει, ενώ ύμνησε τον έρωτα και την αγάπη με κάθε εικαστικό μέσο. Παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολήθηκε με τη γλυπτική, σε ποικιλία υλικών, όπως ο πηλός, ο γύψος και ο πωρόλιθος, χαρακτηριστική πέτρα της περιοχής της Νάουσας, ενώ μέσω της χαρακτικής απέδωσε με ένα πολύ προσωπικό ύφος τα παλιά Ναουσαίικα σπίτια, χαράσσοντας σε λινόλεουμ και τυπώνοντας σε μεγάλη ποικιλία χαρτιών.
Κατέγραφε ασταμάτητα τις σκέψεις του σε χαρτί με τη μορφή ελεύθερου ποιητικού λόγου, υλικό το οποίο ποτέ δεν δημοσιεύτηκε, αλλά αποτελούσε για τον ίδιο το εφαλτήριο για τη δημιουργία των έργων του. Με δύναμη υπερασπίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του την ελευθερία του, ως καλλιτέχνη, και συνειδητά ακολούθησε έναν πολύ προσωπικό δρόμο στην εικαστική δημιουργία, αποφεύγοντας να οδηγήσει το έργο του σε δρόμους «εύκολους» για χάρη της εμπορικότητας. Ισορρόπησε ανάμεσα στις μεγάλες παραδόσεις και στις αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Οι πίνακές του περικλείουν αφομοιωμένα πολλά λαϊκά στοιχεία, από ένα μεγάλο εύρος της Ελληνικής Ιστορίας, και δεν εγκατέλειψε ποτέ την πίστη του στον έρωτα και την ανθρώπινη Ελευθερία.
«….δεν είναι που χάθηκε η πόλη Που αγαπήσαμε πολύ….. Είναι που δεν έχουν Πού να χτίσουν τα χελιδόνια τις φωλιές τους…..» Γιώργος Μπαδόλας, 2002
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
