Gerszon Lewin

Gerszon Gabriel Lewin von Hersz (ur. 1867 w Lublinie, zm. 24 października 1939 w Warszawie) – polski lekarz, ftyzjatra, działacz społeczny, pisarz tworzący w języku hebrajskim i jidysz.

Urodził się w Lublinie jako syn kantora Gabriela Zeliga Lewina (zm. 1886) i Jochwety z domu Podkawter (zm. 1897). Studiował na wydziale medycznym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego i uzyskał tytuł lekarza w 1895 roku. W latach 1896–1900 lekarz miejscowy, od 1903 asystent nadetatowy w ambulatorium Szpitala Żydowskiego. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej zmobilizowany i wysłany na front dalekowschodni. Po zakończeniu służby otrzymał etat asystenta w Szpitalu Żydowskim. Wcielony do wojska także w latach I wojny światowej. Ochotniczo zgłosił się do służby w nowo powstałym Wojsku Polskim, przeszedł w stan spoczynku w stopniu majora-lekarza.

Około 1918 został ordynatorem oddziału wewnętrznego Szpitala Starozakonnych na Czystem. W 1926 obchodził 30-lecie pracy zawodowej. Z jego inicjatywy powstało towarzystwo przeciwgruźlicze „Brijus-Zdrowie”.

• Alkoholizm u żydów. Medycyna i Kronika Lekarska 45, 50, s. 1200-1202 i 51, s. 1226-1232 (1910)
• Ciąża a gruźlica. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 9, 50, s. 1151-1153 i 51, 1175-1178 (1932)
• Honoraryum. Krytyka Lekarska 6, 8, s. 182-186 (1902)
• Iberlebernishr, Epizodn un Aydrukn fun Rusish-Yapanishn Krig (1931)
• In Velt Krig (1929)
• Ochrona zdrowia i eugenika w Biblii i Talmudzie (Warszawa, 1934)
• In di Alte Gute Tsaytn (1925)
• Dos Bukh fun Mayn Lebn (1937)

• Piotr Szarejko: Słownik lekarzy polskich XIX wieku, tom IV. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe "Semper", 1997, s. 237-238. ISBN 83-86951-28-1.