Quick Facts
Biography
Ο Γεώργιος Πωπ (1872 – 1946) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, πολιτικός και νομικός. Έχει συνδέσει το όνομά του με την εφημερίδα Αθήναι, μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες των αρχών του 20ου αιώνα, της οποίας υπήρξε ιδρυτής, εκδότης και διευθυντής της από το 1902 ως το 1924.
Παράλληλα, ασχολήθηκε και με την πολιτική σαν ανεξάρτητος βουλευτής της εκλογικής περιφέρειας των Νέων Ψαρών. Έγινε υπουργός Παιδείας και Εκκλησιαστικών για σύντομο χρονικό διάστημα (περίπου 30 ημέρες) στην κυβέρνηση του Αθανάσιου Ευταξία.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Σάμο και ήταν γιος του λογοτέχνη Κωνσταντίνου Πωπ. Μητέρα του ήταν η Πηνελόπη Μπουρέκα, κόρη ψαριανού πλοιοκτήτη και εξαδέλφη του Κωνσταντίνου Κανάρη. Ο Γεώργιος Πωπ, που καταγόταν από ισχυρή οικογένεια εμπόρων στην Τρανσυλβανία και στη Βιέννη, ήταν εγγονός του Ζηνοβίου Πωπ, τραπεζίτη, επιχειρηματία, εμπόρου και λογίου στη Βιέννη, καθώς και δισέγγονος του Χατζή Κωσταντίνου Πωπ, ιδρυτή του ομώνυμου σημαντικού εμπορικού οίκου στην Τρανσυλβανία.
Ακολούθησε νομικές σπουδές, αλλά επιδόθηκε περισσότερο στη δημοσιογραφία. Άρχισε να εργάζεται στον αθηναϊκό Τύπο και σύντομα έγινε αρχισυντάκτης των εφημερίδων "Καιροί" και "Ακρόπολις" και συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Άστυ". Το 1902 εξέδωσε την εφημερίδα "Αθήναι" σε μεγάλο σχήμα με τιμή 10 λεπτών. Ήταν παντρεμένος με την Χριστίνα Δημητρίου Κορομηλά με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Κωνσταντίνο, την Ευφροσύνη και τον Αλέξανδρο.
Έγραψε ποιήματα με σατιρικό ύφος, χρονογραφήματα και θεατρικά έργα. Πέθανε στην Αθήνα και το όνομά του φέρουν οδοί. Το αρχείο του δωρήθηκε από τους απογόνους του στην ΕΣΗΕΑ.
Πολιτική καριέρα
Ο Πωπ κατήλθε στον πολιτικό στίβο στις αρχές του 20ού αιώνα και αρχικά πολιτεύτηκε με το βενιζελικό κόμμα. Αργότερα (μετά το 1910) συντάχθηκε με τους αντιβενιζελικούς. Κέρδισε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις στην περιφέρεια των Νέων Ψαρών, στην Ερέτρια. Χρημάτισε επίσης υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου και του Αθανάσιου Ευταξία από τις 19 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου 1926.
Μετά την πτώση της κυβέρνησης ασχολήθηκε με τη δικηγορία.