Gabriel Piotr Baudouin

Gabriel Piotr Baudouin (Boduen) (ur. 5 kwietnia 1689 w Avesnes-sur-Helpe w departamencie Nord we Francji, zm. 10 lutego 1768 w Warszawie) – francuski ksiądz, misjonarz ze Zgromadzenia św. Wincentego á Paulo, profesor filozofii i teologii, działacz charytatywny (m.in. założyciel Domu Podrzutków).

W zgromadzeniu księży misjonarzy przebywał od 1710 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1716 r. Był również profesorem seminarium duchownego w Auxerre.

W 1717 roku przybył do Warszawy i zamieszkał przy kościele św. Krzyża w okolicy którego założył swój pierwszy zakład wychowawczy. Był opiekunem nędzarzy, chorych, a przede wszystkim osieroconych bądź porzuconych dzieci. Ok. 1732 r. za uzbierane pieniądze (ze składek społeczeństwa) kupił w Warszawie kamienicę i zorganizował Dom Podrzutków. Do swego domu zbierał dzieci i porzucone niemowlęta.

W 1748 r. razem z ks. Stanisławem Konarskim starał się zorganizować loterię klasową. Pieniądze z niej miały być przeznaczone na rzecz zakładu dla podrzutków oraz Collegium Nobilium (w związku z tym uzyskał przywilej królewski).

W związku z pomocą jaką udzielał biednym uzyskał przydomek "wielki jałmużnik Warszawy". Został pochowany w warszawskim kościele św. Krzyża.

W Warszawie nadal funkcjonuje placówka założona niegdyś przez Baudouina (najstarszy w Polsce Dom Małych Dzieci, działający nieprzerwanie od ok. 1732 r.) - Dom Dziecka nr 15 im. Ks. G.P. Baudouina (ul. Nowogrodzka 75).

W 1903 jego imieniem nazwano jedną z ulic w Śródmieściu.

• Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1975, s. 40.
• ks. Franciszek Śmidoda, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 357–359. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ​ISBN 83-04-03484-0​.

• Zhistorii Szpitala Dzieciątka Jezus