Fyodor Chayka

Quick Facts

Intro

Soviet military officer

Places

Russia

was

Military officer Officer

Work field

Military

Gender

Male

Birth

3 March 1918 People who share this birthday

Place of birth

Chaikivka, Vovchansk Raion, Kharkiv Okruha, Ukraine

Star sign

Pisces People who share this birthday

Death

13 October 1974 People who died on this day

Place of death

Odesa, Odessky Uyezd, Kherson Governorate, Russian Empire

Age

56 years

Politics:

Communist Party Of The Soviet Union

Education

M.V. Frunze Military Academy

Moscow, Moscow Governorate, Russia

Awards

Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945"

Order of the Red Banner

Order of Lenin

Order of the Red Star

Hero of the Soviet Union

Order of the Patriotic War 1st class

Order of the Patriotic War 2nd class

Order of Suvorov, 3rd class

Order of Alexander Nevsky

Medal "For the Liberation of Warsaw"

Medal "For the Capture of Berlin"

The details (from wikipedia)

Biography

Fiodor Wasiljewicz Czajka (ros. Фёдор Васильевич Чайка, ukr. Федір Васильович Чайка, Fedir Wasylowycz Czajka, ur. 3 marca 1918 we wsi Czajkiwka w rejonie wołczańskim, zm. 13 października 1974 w Odessie) – radziecki generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Skończył 8 klas, pracował jako buchalter, od 1938 służył w Armii Czerwonej, został młodszym dowódcą w 49 pułku piechoty 50 Dywizji Piechoty w Połocku. W 1941 ukończył szkołę wojskową w Suchumi, od lutego 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, był pomocnikiem szefa i szefem sztabu pułku piechoty, dowódcą batalionu piechoty i dowódcą pułku piechoty, walczył kolejno na Froncie Południowo-Zachodnim, Stalingradzkim, Dońskim, Południowo-Zachodnim, 3 Ukraińskim i 1 Białoruskim. Był dwukrotnie ranny, od 1943 należał do WKP(b). Brał udział m.in. w bitwie pod Stalingradem, wyzwalaniu Pawłohradu i forsowaniu Dniepru, walkach o Nikopol, operacji bieriezniegowato-sniegiriowskiej, wyzwalaniu Odessy, operacji jassko-kiszyniowskiej, wyzwalaniu Kiszyniowa, operacji wiślańsko-odrzańskiej (w tym w walkach na przyczółku magnuszewskim, gdzie 15 stycznia 1945 został ranny w rękę), uchwyceniu przyczółka kostrzyńskiego i operacji berlińskiej jako dowódca 1042 pułku piechoty 295 Dywizji Piechoty 5 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego w stopniu podpułkownika. W 1948 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego, a w 1956 wyższe kursy akademickie przy tej akademii, 1948-1956 dowodził pułkiem w Nadmorskim Okręgu Wojskowym, a 1956-1960 dywizją. W 1960 został zastępcą dowódcy 44 Korpusu Armijnego w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, w 1967 zakończył służę w stopniu generała majora.

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (31 maja 1945)
Order Lenina (31 maja 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie, 3 października 1943, 1 grudnia 1943 i 30 września 1944)
Order Suworowa III klasy (5 kwietnia 1945)
Order Aleksandra Newskiego (30 listopada 1943)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (4 stycznia 1943)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (22 lutego 1945)
Order Czerwonej Gwiazdy (30 kwietnia 1954)
Medal „Za obronę Stalingradu”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
Medal „Za zdobycie Berlina”