François Pieter ter Meulen

François Pieter ter Meulen (Bodegraven, 3 september 1843 – Den Haag, 6 oktober 1927) was een Nederlandse schilder. Hij is bekend geworden door schilderijen van heidelandschappen met schapen. Naast schilder was hij ook tekenaar, en aquarellist. Ter Meulen wordt gerekend tot de navolgers van de Haagse School.

Ter Meulen heeft les gehad van onder anderen Anton Mauve en Hendrikus en Julius van de Sande Bakhuyzen. Zelf gaf Ter Meulen schilderles aan zijn neefje Jan Tiele. Ter Meulen wordt in enkele van de brieven van Vincent van Gogh genoemd. In een van die brieven spreekt Van Gogh zijn bewondering uit voor enkele schilderijen met schapen van Ter Meulen.

Ter Meulen werkte naast zijn woonplaatsen Amsterdam, Bodegraven en Den Haag zeer regelmatig in Elspeet, waar hij samen met zijn vriend Herman Johannes van der Weele de Veluwse natuur schilderde.

Werk van Ter Meulen is onder andere te vinden in de collecties van het Rijksmuseum, Teylers Museum, Stedelijk Museum Amsterdam, het Haags Gemeentemuseum en het Noord-Veluws Museum. Ter Meulen was lid van Pulchri Studio en Arti et Amicitiae. Van 1910 tot 1914 was hij voorzitter van Pulchri. Ter Meulen heeft zich in die functie onder andere ingezet voor het plaatsen van een monument ter herdenking van Jacob en Willem Maris in Den Haag. In 1910 ontving hij de Medaille 1e Klasse op de Wereldtentoonstelling van Brussel.

• De Kunst, 11 Januari 1909