Franciszek Wojakowski

Franciszek Rudolf Wojakowski (ur. 21 lipca 1880, zm. 1940) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się 21 lipca 1880 jako syn Adama.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Na przełomie 1920/1921 był nauczycielem w C. K. Gimnazjum w Trembowli. Był przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 1 w garnizonie Lwów: w 1923 do kadry oddziału szkolnego, w 1924 do działu naukowego. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924. W 1923 i 1924 pozostawał oficerem nadetatowym 40 Pułku Piechoty w garnizonie Lwów. W 1928 jako oficer przeniesiony w stan spoczynku zamieszkiwał we Lwowie.

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-6 oznaczony numerem 574). Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.