Franciszek Hawranek

Franciszek Hawranek (ur. 9 marca 1919 w Tychach, zm. 17 września 1981) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, wicedyrektor Instytutu Śląskiego w Opolu, znawca dziejów Śląska.

Po odbytych w latach 1937–1939 studiach w Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Katowicach podjął pracę nauczyciela. Podczas II wojny światowej został wcielony do Wehrmachtu. Walczył na froncie zachodnim i trafił do amerykańskiego obozu jenieckiego.

Od 1945 pracował jako nauczyciel na Śląsku. W latach 1948–1951 odbył studia w Instytucie Pedagogicznym Związku Nauczycielstwa Polskiego w Warszawie, w latach 1958–1961 studiował historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Na podstawie rozprawy pt. Ruch komunistyczny na Górnym Śląsku w latach 1918–1922 uzyskał w 1964 na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora nauk humanistycznych. W 1971 nadano mu stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1975 został profesorem nadzwyczajnym.

W 1970 podjął pracę w Instytucie Śląskim w Opolu. Był kierownikiem Zakładu Historii tego instytutu a od 1975 do śmierci był jego wicedyrektorem. W 1971 został nauczycielem akademickim Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu.

Zmarł śmiercią tragiczną. Został pochowany na cmentarzu w Gorzowie Śląskim.