Franciszek Goldberg-Górski

Urodził się na ziemi płockiej 3 września 1863. Pochodził z rodziny żydowskiej. Był synem Maurycego Goldberga i Anny z domu Weber. Odbywał studia lekarskie na Uniwersytecie w Berlinie u boku prof. Rudolfa Virchowa. Uzyskał tytuł naukowy z tytułem doktora. Ukończył specjalizację w zakresie stomatologii i w 1891 osiadł w Warszawie. Od 1914 do 1915 pracował w warszawskim Szpitalu Miejskim. Był specjalistą chorób i urazów szczękowych. Podczas I wojny światowej w 1915 jako ochotnik zgłosił się do służby wojskowej i pracował w szpitalu wojskowym odpowiadając za leczenie w dziedzinie swojej specjalizacji lekarskiej. Publikował także prace naukowe w zakresie swojej specjalizacji.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia podpułkownika dentysty w korpusie oficerów sanitarnych rezerwy, grupie podlekarzy, ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był przydzielony jako oficer rezerwowy do 1 Batalionu Sanitarnego. Był kierownikiem (ordynatorem) Oddziału Stomatologicznego w I Wojskowym Szpitalu Okręgowym im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Później przeniesiony w stan spoczynku.

Zmarł 5 kwietnia 1937 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie 7 kwietnia 1937.

Był kolekcjonerem dzieł malarskich. Część zbiorów dawnej kolekcji doktora trafiła do Muzeum Narodowego w Warszawie.

Jego córki także zostały lekarzami z tytułem doktora: Anna (zm. 1959, okulistka) i Jadwiga (zm. 1968, bakteriolog).

• Złoty Krzyż Zasługi (1937, za całokształt zasług w służbie wojskowej).
• Odznaczenia wojskowe.

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Zofia Nowak. Zbiory Leona Franciszka Goldberg-Górskiego. „Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie”. 10, s. 423-426, 1966. 

• Dzieła w Muzeum Narodowym w Warszawie w przeszłości należące do kolekcji Franciszka Goldberg-Górskiego