Franciscus Lengkeek

Franciscus Lengkeek, ('s-Gravenhage, 7 oktober 1871 - Apeldoorn, 11 mei 1932) was predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken en docent aan de Theologische School. Daarvoor was hij werkzaam als onderwijzer. In 1909 was Lengkeek tot hoogleraar benoemd als opvolger van Van Lingen, maar hij had destijds bedankt. In 1914 werd besloten het docentencorps uit te breiden tot drie en werd Lengkeek door de synode opnieuw met een ruime meerderheid van stemmen benoemd welke benoeming hij aanvaardde.

Op 5 december 1903 werd hij als predikant bevestigd in Harlingen. Hierna was hij werkzaam in Enschede en Amsterdam. In 1914 werd hij als docent benoemd naast A. van der Heijden en P.J.M. de Bruin. Lengkeek gaf colleges exegese, canoniek en hermeneutiek. Naast zijn docentschap heeft hij veel gepubliceerd in De Wekker en het zendingsblad Uw koninkrijk kome.

Volgens Lengkeek "moet elke prediking een ziele doorzoekend karakter dragen, moet de sleutel des hemelrijks niet naast maar in het slot steken en dus werkelijk sluiten of openen. In dit opzicht is elke prediking een voorbereidingspredikatie voor de bruiloft des Lams."

• Het Heil is des Heeren, rede uitgesproken in de ure des gebeds voor de opening der synode der Christelijke Gereformeerde Kerk op maandag 24 juli 1911 (1911)
• Voorredein 'Schriftcritiek en Schriftgezag" door L.H. van der Meiden (1923)
• Het formulier van het Heilig Avondmaal
• Zalig! - Wie?

Franciscus Lengkeek. In: Biographisch woordenboek der protestantsche godgeleerden in Nederland.Deel 5. 1943

• Ham, ds. H. van der (red.), Sions heil en troost, overdenkingen en biografische schetsen van Christelijke Gereformeerde predikanten, Kampen 1997, blz. 68-83