Ferdinand Manilius

Ferdinand Abdon Manilius (Ieper, 30 juli 1796 - Gent, 16 maart 1861) was een Belgisch volksvertegenwoordiger.

Manilius was een zoon van Ferdinand Manilius en Marie-Joséphine Fortry. Hij trouwde met Anne-Marie Verdrengh. Hij is niet te verwarren met zijn tijdgenoot en wellicht verwante, de hardnekkige Gentse orangist Charles Manilius (1778-1852).

Na een militaire loopbaan van 1815 tot 1818, was Manilius vanaf de jaren twintig actief in de katoenindustrie.

In 1835 werd hij verkozen tot liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Gent en vervulde dit mandaat tot in juni 1856. Hij werd niet herkozen en als dank voor het gepresteerde werk bood de Liberale Partij hem een banket aan waarop 350 sympathisanten inschreven. Een medaille werd hem bij die gelegenheid aangeboden. In december 1857 was hij opnieuw volksvertegenwoordiger, in opvolging van Henri T'Kint de Roodenbeke de Naeyer en ditmaal bleef hij in functie tot aan zijn dood.

Hij was nauw betrokken bij de Gentse Burgerwacht:

• luitenant in 1828,
• kolonel-stafchef in 1830-1855.

Hij was ook gemeenteraadslid van Gent, van 1856 tot aan zijn dood.

• Ad. DUBOIS, Ferdinand Manilius, in: Biographie nationale de Belgique, T. XIII, Brussel, 1894-95.
• Jean-Luc DE PAEPE & Christiane RAINDORF-GERARD, Le Parlement belge, 1831-1894, Brussel, 1996.