Feliks Szeparowycz

Feliks Szeparowycz (ur. 1865 k. Stryja, zm. 1917 na Syberii) – Ukrainiec, podpułkownik cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.

Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1910, a na stopień podpułkownika ze starszeństwem z 1 listopada 1913. Pełnił służbę w 22 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Czerniowcach na stanowisku komendanta 3. batalionu w Radowcach, a od 1912 na stanowisku komendanta Komendy Okręgu Pospolitego Ruszenia Nr 22.

Był dowódcą brygady w Twierdzy Przemyśl w czasie II oblężenia. Po kapitulacji twierdzy trafił do niewoli rosyjskiej. Zmarł w obozie jenieckim na Syberii.

Jego dwaj synowie: Edmund i Albert Feliks, byli oficerami armii austro-węgierskiej, a później Armii Halickiej.

• Order Korony Żelaznej 3. klasy z dekoracją wojenną i mieczami
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce

• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1912. Wiedeń: styczeń 1912. (niem.)
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.)
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Aleksander Kolańczuk, Ukraińscy generałowie w Polsce, emigranci polityczni w latach 1920-1939. Słownik biograficzny, Przemyśl 2009, ​ISBN 978-83-60374-11-5​.
• Енциклопедія українознавства”, tom 10, s. 3841, Lwów 2000, ​ISBN 5-7707-4048-5​