Faustyn Kulczycki

Faustyn Kulczycki (ur. 15 lutego 1894 w Seredyni na Wołyniu, zm. 19 stycznia 1960 w Warszawie) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog, w latach 1945–1946 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach.

Studiował w Kijowie, Petersburgu i w Warszawie. Jego nauczycielami byli m.in. Emil Młynarski i Aleksander Głazunow. Był dyrygentem 8 Pułku Piechoty Legionów w stopniu kapitana. Kierował filharmonią w Lublinie. W 1930 założył w Śląskim Konserwatorium Muzycznym w Katowicach jedyną w Polsce Wojskową Szkołę Muzyczną. W 1934 został rektorem Konserwatorium, następcą Witolda Friemanna. W Konserwatorium utworzył orkiestrę symfoniczną. W 1937 zainicjował wydawanie czasopisma „Śląskie Wiadomości Muzyczne” oraz założył i został pierwszym dyrektorem Liceum Muzycznego w Katowicach (1937–1939).

Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Uczestniczył w tajnym nauczaniu. Walczył w powstaniu warszawskim.

Po zakończeniu działań wojennych przybył do Katowic, gdzie w 1945 objął stanowisko rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Zajmował je do 1946. W latach 1947–1953 był profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, w której pełnił funkcję prorektora. Zajmował stanowisko dyrektora departamentu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Był organizatorem Zjednoczonych Zakładów Muzycznych.

Skomponował m.in. Wariacje na flet i orkiestrę (1948), Koncert klarnetowy (1951), utwory chóralne, pieśni, opracowania muzyki ludowej.