Ewa Geller

Ewa Geller (ur. 1955) – polska językoznawczyni, profesor nauk humanistycznych, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się językoznawstwie germańskim i jidyszystyce.

W 1978 uzyskała tytuł magistra w Instytut Germanistyki na podstawie pracy Die verbalen Neologismen unter dem Aspekt der semantisch-logischen Valenztheorie napisanej pod kierunkiem Józefa Wiktorowicza. W 1988 doktoryzowała się tamże na podstawie opracowania Polskie i wschodniosłowiańskie wpływy leksykalne i strukturalne w jidysz na przykładzie wybranych utworów I. B. Singera (promotor: Aleksander Schulz). W 2002 habilitowała się na podstawie monografii Warschauer Jiddisch (Jidysz Żydów Warszawskich). W 2017 otrzymała tytuł naukowy profesora.

Zawodowo związana z macierzystym Instytutem. Od 2007 jako profesor nadzwyczajna. Pełni funkcję prodziekan do spraw naukowych Wydziału Neofilologii. Wykładała gościnnie także na Uniwersytecie Wiedeńskim (2006/07) i Humboldtów w Berlinie (2009–11). Wypromowała jedną doktorkę.

Prowadzi zajęcia z lingwistyka kontaktu językowego, wstępu do psycholingwistyki, wstępu do socjolingwistyki, fonetyki i fonologii języka niemieckiego, historia języka niemieckiego oraz języka jidysz.

Odznaczona w 2014 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej.

• Jidysz - język "mieszany"?, Warszawa, 1993.
• Hidden Slavic Structure in Modern Yiddish, Tübingen: Niemeyer, 1999.
• Jidysz: język Żydów polskich, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994.