Eugeniusz Solski

Eugeniusz Solski (ur. 7 stycznia 1893 w Wilnie, zm. 28 grudnia 1937 w Warszawie) – komandor dyplomowany Marynarki Wojennej.

Eugeniusz Solski urodził się 7 stycznia 1893 w Wilnie. W 1910 został absolwentem Korpusu Morskiego w Petersburgu. Służył w rosyjskiej marynarce wojennej podczas I wojnie światowej awansując do stopnia kapitana. Po wybuchu rewolucji październikowej w 1917 działał w ruchu niepodległościowym na obszarze Finlandii. Przedostał się do Francji, gdzie został absolwentem kursu w Szkole Sztabu w Melun. U schyłku wojny w listopadzie 1918 wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Wszedł w skład sztabu III Korpusu Armii gen. Józefa Hallera.

Po odzyskaniu przez Polskę w 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Po wybuchu wojnie polsko-bolszewickiej brał udział w działaniach wojennych. 14 lutego 1920 został przyjęty do utworzonej polskiej Marynarki Wojennej. W randze kapitana uczestniczył w transportowaniu amunicji dla polskich armii z Salonik. Następnie służył w Brytyjskiej Misji Wojskowej w Polsce. Awansowany do stopnia majora objął funkcję szefa Wydziału Zagranicznego w Departamencie Spraw Morskich. Został awansowany do stopnia komandora podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i w 1923 był odkomenderowany na studia do Morskiej Szkoły Wojennej (franc. École de Guerre Navale) w Paryżu. Ukończył studia uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Po powrocie do Polski służył w Kierownictwie Marynarki Wojennej: w 1923, 1924 był kierownikiem Wydziału Organizacyjno-Mobilizacyjnego, następnie szefem sztabu. Został awansowany do stopnia komandora porucznika Sztabu Generalnego ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924. W czerwcu 1926 został przydzielony do Dowództwa Floty na stanowisko dowódcy Dywizjonu Ćwiczebnego. W kwietniu następnego roku został dowódcą Dywizjonu Torpedowców. W kwietniu 1929 został przydzielony do Dowództwa Floty w Gdyni na stanowisko szefa sztabu. 12 października 1935 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Odcinka Wybrzeża Morskiego Hel. 19 marca 1936 został mianowany komandorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie morskim. 21 sierpnia tego roku został dowódcą Rejonu Umocnionego Hel. Zmarł 28 grudnia 1937 w Warszawie po długiej chorobie. 31 grudnia 1937 został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Komandor Solski uczestniczył w międzynarodowych konferencjach jako delegat morski Polski, m.in.: w 1929 na X Zgromadzeniu Ligi Narodów, w 1930 na konferencji morskiej w Londynie, jako ekspert na konferencji kodyfikacyjnej w Hadze, jako szef delegacji polskiej i gdańskiej na konferencji dla oświetlenia i oznaczenia brzegów w Lizbonie, w 1932 jako ekspert na konferencji rozbrojeniowej w Genewie. Po tym jak 25 marca 1935 Wielka Brytania podpisała traktat morski ze Stanami Zjednoczonymi i Francją, w maju 1935 został przydzielony jako ekspert do Ambasady RP w Londynie celem prac w razie ewentualnego przystąpienia Polski do tej umowy.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1933)
• Medal Niepodległości
• Order Legii Honorowej V klasy – III Republika Francuska
• Order Danebroga III klasy – 10 lutego 1928
• Order Wazów III klasy – Szwecja
• Order Sławy – Imperium Osmańskie
• Order Sławy IV klasy – III Republika Francuska / Tunezja
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny – III Republika Francuska
• Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy)

• Polscy absolwenci francuskich wyższych szkół wojskowych

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kazimierz Sawicki: Kadry Morskie Rzeczypospolitej. T. V: Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918-1947). Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, 2011. ISBN 978-83-932722-0-4.
• / Nekrologublication/220177 Ś. p. Eugeniusz Solski. „Kurier Warszawski”. Nr 356, s. 4, 6, 29 grudnia 1937. 
• Z żałobnej karty. Ś. p. komandor dypl. Eugeniusz Solski. „Morze”, s. 37, Nr 2 z 1938. Liga Morska i Kolonialna.