Eugeniusz Maskowicz

Eugeniusz Wiktor Maskowicz (ur. 11 stycznia 1897 w Radymnie, zm. wiosną 1940 na Ukrainie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w dniu 11 stycznia 1897 roku w Radymnie. Był synem Andrzeja i Wiktorii Błońskiej. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich, a w listopadzie 1918 roku wziął udział w odsieczy Lwowa. W okresie międzywojennym służył początkowo w 14 pułku piechoty z Włocławka, w szeregach którego uczestniczył w wojnach: polsko-ukraińskiej i polsko-sowieckiej. Za udział w walkach i okazane męstwo odznaczony został Krzyżem Walecznych.

Na dzień 1 czerwca 1921 r. w randze porucznika nadal pełnił służbę w 14 pułku piechoty stacjonującym w garnizonie Włocławek. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w tymże stopniu (porucznika), ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. i 1294. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Pozostając nadal oficerem 14 pułku piechoty zajmował w 1923 roku - 1161. lokatę wśród poruczników piechoty, a rok później - 336. lokatę pośród poruczników korpusu piechoty.

Na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 12 kwietnia 1927 r. (sygnatura: B.P.L. 3989/III), został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 19. lokatą.

W dniu 15 sierpnia 1927 roku ogłoszono zarządzenie (sygnatura: B.P.L. 12262.II.27) Ministra Spraw Wojskowych marszałka Józefa Piłsudskiego o przeniesieniu kapitana Eugeniusza Maskowicza, w korpusie oficerów piechoty, z 14 pp do kadry oficerów piechoty, z równoczesnym przydziałem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII na stanowisko referenta. W roku 1928 zajmował już 18. lokatę wśród kapitanów piechoty w swoim starszeństwie i nadal pełnił służbę w D.O.K. VIII. Pozostawał w tym czasie nadetatowym oficerem 14 pułku piechoty i przynależał do kadry oficerów piechoty. W roku 1930 kapitan Maskowicz zajmował 1406. lokatę łączną wśród kapitanów korpusu piechoty (była to jednocześnie 17. lokata w swoim starszeństwie) i nadal pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VIII z siedzibą w Toruniu. Następnie został przeniesiony do 67 pułku piechoty z Brodnicy (II batalion 67 pp jako pododdział detaszowany stacjonował w Toruniu), służąc w którym zajmował w 1932 roku - 16. lokatę wśród kapitanów piechoty ze swego starszeństwa. Odznaczony był już wówczas Srebrnym Krzyżem Zasługi. Na dzień 1 lipca 1933 roku zajmował 1060. lokatę łączną pośród kapitanów korpusu piechoty (była to zarazem 15. lokata w starszeństwie) i nadal pełnił służbę wojskową w 67 pułku piechoty.

Na mocy rozkazu Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych z dnia 14 marca 1934 roku (rozkaz Nr 3110-105/Piech.151/34) kapitan Eugeniusz Maskowicz został przeniesiony, w korpusie oficerów piechoty, z 67 pułku piechoty do Korpusu Ochrony Pogranicza, co potwierdzone zostało następnie Zarządzeniem Ministra Spraw Wojskowych opublikowanym w czerwcu 1934 roku. Rozkazem Nr 22 Dowództwa KOP z dnia 17 kwietnia 1934 r. został przydzielony do batalionu KOP „Sejny” (brygada KOP „Grodno”). W okresie od dnia 25 kwietnia 1934 r. do dnia 16 czerwca 1934 r. przebywał na II sześciotygodniowym kursie taktyczno-strzeleckim w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Po powrocie z kursu dowodził kompanią odwodową baonu „Sejny”, której dowództwo zdał w dniu 13 grudnia 1934 r., obejmując z tą samą datą dowodzenie nad 4 kompanią graniczną „Puńsk”. Pozostając w KOP-ie zajmował w dniu 5 czerwca 1935 roku już 878. lokatę wśród wszystkich kapitanów piechoty (była to jednocześnie 13. lokata w swoim starszeństwie). Rozkazem Dowództwa KOP z dnia 18 listopada 1936 r. (sygn. L.dz.4273/Pf./Pers.I./36) został mianowany na stanowisko kwatermistrza batalionu KOP „Żytyń”. W dniu 24 listopada 1936 r. zdał obowiązki dowódcy 4 kompanii granicznej batalionu KOP „Sejny”, a w dniu 27 listopada 1936 roku przybył do batalionu „Żytyń”, w którym rozkazem z dnia 3 grudnia 1936 r. został wyznaczony kwatermistrzem batalionu. Na przełomie września i października 1937 r. pełnił obowiązki dowódcy baonu „Żytyń”, które przekazał nowo mianowanemu dowódcy batalionu w dniu 7 października tegoż roku. Ponownie obowiązki dowódcy batalionu pełnił w okresie od dnia 7 czerwca 1938 r. do dnia 18 lipca 1938 roku. Na mocy rozkazu dziennego batalionu Nr 75/37 z dnia 16 listopada 1937 r. wyznaczony został członkiem Oddziałowego Komitetu Funduszu Społecznego batalionu. Rozkazem Nr 22/38 z dnia 5 kwietnia 1938 r. wybrany został zastępcą prezesa zarządu oddziału Ligi Morskiej i Kolonialnej, a na mocy rozkazu Nr 10/39 z dnia 30 stycznia 1939 r. został wyznaczony przewodniczącym komisji powołanej do rozpatrywania wniosków o przyznanie odznaki pamiątkowej KOP dla rocznika 15/II. W dniach od 19 do 24 marca 1939 roku brał udział w odprawie kwatermistrzów zorganizowanej w Klecku.

Na dzień 23 marca 1939 roku zajmował 3. lokatę wśród kapitanów piechoty ze swojego starszeństwa. Podczas swej służby w Korpusie Ochrony Pogranicza wyróżniony został Odznaką Pamiątkową KOP „Za Służbę Graniczną” (nadaną rozkazem Dowództwa KOP Nr 51/36 z dnia 11 listopada 1936 r.) oraz odznaczony Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (nadanym rozkazem Dowództwa KOP Nr 25/38 z dnia 28 maja 1938 roku).

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 roku w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli. Zamordowany został przez sowieckich oprawców wiosną 1940 roku na Ukrainie. Nazwisko kapitana Eugeniusza Maskowicza znajduje się na tzw. „liście Cwietuchina”, sporządzonej przez naczelnika 1 Wydziału Specjalnego NKWD Ukraińskiej SRR - starszego lejtnanta bezpieczeństwa państwowego Fiodora Cwietuchina. Na tejże liście wykazany został pod numerem 1876 (lista wywózkowa 41/3-241). Ofiary tej zbrodni zostały pochowane na otwartym w 2012 roku Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

W dniu 22 września 1922 r. porucznik Eugeniusz Maskowicz zawarł związek małżeński. Dnia 8 stycznia 1924 roku narodził mu się syn, któremu nadano imię Jerzy.

• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
• Odznaka Pamiątkowa Korpusu Ochrony Pogranicza „Za Służbę Graniczną”

• Jednodniówka 14 Pułku Piechoty w 16 rocznicę powstania: 1918-27 października 1934.. Włocławek, 1934. [dostęp 2018-12-15].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 1927. ZarządzenieMinistra Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-15].
• Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918-1939. Wydawnictwo Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-937-6.
• Rocznik oficerski 1923. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1923. [dostęp 2018-12-15].
• Rocznik oficerski 1924. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1924. [dostęp 2018-12-15].
• Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2018-12-15].
• Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2018-12-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921: dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z dnia 24 września 1921 r.. Zbiory Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie - spis zamieszczony na stronie Małopolskiego Towarzystwa Genealogicznego, 1921. [dostęp 2018-12-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych 1922: załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 1922 r.. Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1922. [dostęp 2018-12-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty opublikowana w „Przeglądzie Piechoty”. Zeszyt 9, wrzesień 1930 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dostęp 2018-12-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 1 lipca 1933 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dostęp 2018-12-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2018-12-15].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939: stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Tadeusz Kryska-Karski: Straty korpusu oficerskiego 1939-1945. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna, 1996. ISBN 0-85065-252-9.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920 - 1937. [dostęp 2018-12-15].
• Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914-1918. Maskowicz Eugeniusz Wiktor. [dostęp 2019-04-02].
• Zeszyty katyńskie. Zeszyt nr 4 - „Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie”.. [dostęp 2018-12-15].