Eugeniusz Kowalczyk

Eugeniusz Kowalczyk (ur. 19 sierpnia 1903 w Warszawie, zm. 7 listopada 1949 w Gliwicach) – oficer Wojska Polskiego, major obserwator, pilot.

Syn Antoniego i Julianny Kowalczyków. Ukończył szkołę handlową w Radomiu, w 1925 roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu. Ukończył ją z 54. lokatą (I promocja) i w stopniu sierżanta podchorążego obserwatora otrzymał przydział do 21. eskadry liniowej 2. pułku lotniczego. W 1930 roku odbył szkolenie w zakresie pilotażu, w latach 1931-1933 był oficerem sportowym 2 pl.

W 1935 roku został przeniesiony do Ośrodka Przysposobienia Wojskowo-Lotniczego w Sadkowie (PWL-Sadków), gdzie został mianowany dowódcą Ćwiczebnej Eskadry Pilotażu.

Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany na wschód Polski, gdzie dostał się do niewoli radzieckiej. Trafił do łagrów na Syberii, skąd przedostał się do Armii Andersa. Przeszedł przez punkty zborne w Tockoje, Kujbyszewie, Kołtubance i Kiermine. 27 marca 1942 roku został dowódcą „Eskadry Łącznikowej przy Armii gen. Andersa w ZSSR”. Przez Persję i Palestynę przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do RAF. Otrzymał numer służbowy P-2042. Odbył przeszklenie lotnicze i latał bojowo w składzie Dywizjonu 300. Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany i repatriował się do Polski. Zmarł 7 listopada 1949 roku w Gliwicach i został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Radomiu przy ul. Limanowskiego.

Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari nr 10770, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz trzykrotnie Medalem Lotniczym.

• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.