Eugeniusz Babraj

Eugeniusz Babraj (ur. 23 października 1896, zm. 28 maja 1942 w Magdalence) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, członek Związku Walki Zbrojnej.

Urodził się w Krakowie, w rodzinie Michała. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 1 pułku piechoty Legionów Polskich.

Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 roku w korpusie oficerów piechoty. W 1932 roku pełnił służbę w 59 pułku piechoty wielkopolskiej w Inowrocławiu. 11 kwietnia 1933 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. Do 1939 roku pełnił służbę w batalionie KOP „Bereźne” na stanowisku dowódcy plutonu łączności.

We wrześniu 1941 roku został zatrzymany pod fałszywym nazwiskiem „Eugeniusz Borkowski” i osadzony w alei Szucha, a następnie na Pawiaku. 28 maja 1942 roku został rozstrzelany w Magdalence.

• Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
• Srebrny Krzyż Zasługi po raz pierwszy
• Srebrny Krzyż Zasługi po raz drugi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2018-01-05].
• Eugeniusz Babraj. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-03-23].