Emma Ostaszewska

Emma Honorata Ida z Załuskich Ostaszewska herbu Junosza ur. 13 sierpnia 1831 Memel, zm. 1 marca 1912 Wzdów – córka Karola Załuskiego i Amelii z Ogińskich, pianistka i działaczka społeczna.

Po dziadku, Michale Kleofasie Ogińskim, kompozytorze, oddziedziczyła talent muzyczny, a po babce Marii de Neri (1778–1851), śpiewaczce, zamiłowanie do śpiewu. Uczyła się gry na fortepianie pod okiem znanych pedagogów muzycznych, m.in. Karola Mikulego. Wirtuozeria jej gry była powszechnie podziwiana. Pamiętnikarka Anna z Działyńskich Potocka zapisała w swych wspomnieniach, że Emma Ostaszewska "cudownie grała Chopina".

Po ślubie w Wiedniu w 1849 roku z Teofilem Wojciechem Ostaszewskim zamieszkała w położonym nieopodal Iwonicza Załuskich, majątku Ostaszewskich we Wzdowie na Podkarpaciu w zaborze austriackim.

Szeroko angażowała się w akcje społeczne, m.in. w pomoc dla powstania styczniowego. W jednym z zachowanych listów do rodziny pisała:

"Powierzono mi obowiązek kwesty wśród pań z obwodu sanockiego, więc musiałam z kolei znaleźć sobie zastępczynie w każdym z dystryktów, których w Sanockiem jest jedenaście. Bardziej niż pieniądze liczą się bandaże i bielizna. Nie zwlekajcie zbytnio, ponieważ z końcem każdego miesiąca jestem zobowiązana przesłać całość kwesty do miejsca przeznaczenia".

Po upadku powstania styczniowego organizowała pomoc dla uchodźców z zaboru rosyjskiego. W dworze we Wzdowie ukrywała przed władzami austriackimi wielu uchodźców.

Z małżeństwa z Teofilem Wojciechem Ostaszewskim pozostawiła córkę Marię, zamężną za Augustem Dzieduszyckim i trzech synów: Adama, Stanisława i Kazimierza.

• "Wspomnienia o rodzinie Załuskich x XIX stuleciu", Kraków 1907.

• Potomkowie Sejmu Wielkiego na stronie http://www.sejm-wielki.pl