Quick Facts
Biography
امیلیا نرسیسیانس (ارمنی: Էմիլիա Ներսիսյան زاده ۱۳۳۲ خورشیدی) انسان‌شناس، مردم‌شناس و استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است.
دکتر نرسیسیانس مدیر گروه انسان‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی در دانشگاه تهران و همچنین مدیر گروه مطالعات انسان‌شناسی فرهنگی انجمن جامعه‌شناسی ایران بوده‌است. وی دارای مقالات متعدد در مجلات معتبر داخلی و خارجی و بیش از ۵۰ مقاله ارائه شده در کنفرانس‌های ایرانی و بین‌المللی بوده‌است. در طراحی آزمون‌های (کنکور) دکتری و کارشناسی ارشد دانشگاه‌های ایران مشارکت داشته و از اعضای کمیته انتخاب سؤالات کنکور محسوب می‌شود.
زندگی
امیلیا نرسیسیانس که از ارمنیان ایران است، در سال ۱۳۳۲ در منطقه لاله زار تهران زاده شد. او در رشتهٔ تاریخ و فرهنگ تطبیقی در ایران مدرک کارشناسی گرفت و برای ادامهٔ تحصیل در رشته مردم‌شناسی در مقطع کارشناسی ارشد به دانشگاه سالفورد انگلستان رفت و کارشناسی ارشد و دکترای جامعه‌شناسی تعلیم و تربیت خود را از دانشگاه سنچری آمریکا نیز دریافت کرد.
کارو لوکاس دانشمند ایرانی همسر او بود.
کتاب‌شناسی
از کتاب‌های او می‌توان موارد زیر را برشمرد
- ۱۳۷۹ - شناخت و عاطفه جنبه‌های بالینی و اجتماعی
- ۱۳۸۱ - نقش علوم اجتماعی در گفتگوی تمدن‌ها
- ۱۳۸۱ - فرهنگ نمادها
- ۱۳۸۲ - زن و فرهنگ
- ۱۳۸۲ - دو زبانگی از دیدگاه علوم اجتماعی
- ۱۳۸۳ - زوال فرهنگ در بستر عشرت: زندگی در عیش مردن در خوشی
- ۱۳۸۵ - مردم‌شناسی جنسیت
- ۱۳۸۵ - خاطرات مردم‌شناسان ایران
- ۱۳۸۷ - مردم‌شناسی ایرانی
- ۱۳۸۷ - انسان، نشانه، فرهنگ
- ۱۳۹۱ - مردم‌شناسی تعلیم و تربیت
- Prospects of Change in Higher Education- Towards New Qualities and Relevance - ۲۰۰۶
پانویس
- ↑ «امیلیا نرسیسیانس». وبگاه رسمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۰۸.
- ↑ سایر محمدی (۱۵ دی ۱۳۸۲). «امروز با دکتر امیلیا نرسیسیانس». روزنامه ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۰۸.
- ↑ یوسف ناصری (۷ اردیبهشت ۱۳۸۴). «گفتگو با امیلیا نرسیسیانس استاد دانشگاه: راه میانبر توسعه از «فناوری اطلاعات» (۱)». آی تی ایران. دریافت‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۰۸. - پیوند دیگر
- ↑ آمنه حسن‌زاده (۸۷/۶/۱۲). «دکتر امیلیا نرسیسیانس». روزنامه جام جم. دریافت‌شده در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۱.
- ↑ آریا صبوری (۴ آبان ۱۳۹۰). «انسان و ترس از ربات - گفتگو با دکتر امیلیا نرسیسیانس، استادیار گروه انسان‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران». جام جم. دریافت‌شده در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۱.
- ↑ «فهرست کتاب‌های پدیدآور: امیلیا نرسیسیانس». خانه کتاب. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۱.
- ↑ مردم‌شناسی جنسیت بایگانی‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine، نشر افکار
- ↑ خاطرات مردم شناسان ایران بایگانی‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، نشر افکار
- ↑ مردم‌شناسی ایرانی بایگانی‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، نشر افکار
- ↑ انسان نشانه فرهنگ بایگانی‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، نشر افکار
- ↑ مردم‌شناسی تعلیم و تربیت بایگانی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine، نشر افکار
منابع
- قضاریان، گریگور (پاییز ۱۳۹۳). «دکتر امیلیا نرسیسیانس، استاد انسان‌شناسی دانشگاه تهران». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هجدهم (۶۹): ۱۰۲.
- "Իրանահայ հանրահայտ գործիչներ (7.Դոկտոր Էմիլիա Ներսիսյանս)".
پیوند به بیرون
- گفتگو با امیلیا نرسیسیانس درباره انسان‌شناسی هنر، انسان‌شناسی و فرهنگ
- دوزبانگی و زبان مادری / گفتگو با دکتر امیلیا نرسیسیانس، دویچه وله فارسی
- دکتر امیلیا نرسیسیانس: همکلاسی‌های من کجایند؟، گفتگو با امیلیا نرسیسیانس
- دکتر امیلیا نرسیسیانس، مقالات
مقالات
- نرسیسیانس، امیلیا (۱۹۹۶-۱۲-۲۱). «بررسی چند زبانگونگی در شهر تهران». نامه علوم اجتماعی. ۸ (۸). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۸.
- نرسیسیانس، امیلیا (۱۹۹۸-۰۶-۲۲). «زبان و اجتماعی شدن: کاربرد انسان‌شناسی زبان». نامه علوم اجتماعی. ۱۱ (۱۱). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۸.
- نقش جامعه ایرانیان ارمنی در ظهور معماری مدرن شهر تهران
- زبان جنسیتی و مواردی از انعکاس کمی و کیفی آن در برخی از فیلم نامه‌ها
- غفلت در زبان بومی و اضمحلال طبیعت بایگانی‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine
- تأثیر تجارت بر توسعه هنر نقاشی جلفای اصفهان در عصر صفوی
- نرسیسیانس، امیلیا (۲۰۱۱-۰۸-۲۳). «جانشینی نمادها در گسترهٔ زمان: تبرک انگور در نزد ارامنه». پژوهش‌های انسان‌شناسی ایران. ۱ (۱): ۱۲۱–۱۳۳. شاپا 2251-8193. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۸.
- نفیسه، ایمانی؛ امیلیا، نرسیسیانس. «مطالعه انسان شناسانه پدیده کودکان کار خیابانی در شهر کرج». مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۸.