Edward Szuster

Edward Szuster (ur. 25 maja 1918 w Genewie, zm. 1 grudnia 2011 w Łodzi) – polski prozaik oraz autor widowisk telewizyjnych.

Studiował na Wydziale Archeologii Politechniki Warszawskiej. W latach 1940-1944 mieszkał w Piotrkowie Trybunalskim. Był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w partyzantce w Piotrkowskiem ina Kielecczyźnie. Od 1945 roku mieszkał w Łodzi, tam też debiutował jako prozaik na łamach tygodnika „Kuźnica”. W latach 1945–1949 pracował w przemyśle, zaś w latach 1949-1951 był redaktorem Wytwórni Filmów Fabularnych. W okresie od 1952 do 1955 roku pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Powszechnego. Był też długoletnim redaktorem TV oraz redaktorem naczelnym Ośrodka Telewizji w Łodzi. W 1950 roku otrzymał nagrodę zespołową III stopnia, zaś w 1965 roku nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.

W latach 1946–1948 był członkiem PPS, od 1948 roku należał do PZPR, był wielokrotnie członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Łodzi (od 1956 roku), delegatem na VI Zjazd PZPR. Był odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Partyzanckim.

Jego rodzicami był Lucjan (zm. 1944) i Jadwiga (1890-1961) Szustrowie, miał dwoje rodzeństwa.

• Płonący krzak
• Opowieść o zmarnowanym entuzjazmie
• U stóp starego komina
• Leśni
• Na tropach „Billa”
• Dragon i sześć innych opowieści z kineskopu
• Wędrówki zimą i latem
• Wy, cośce mnie znali
• Ołtarze wietrzeją co dnia
• Jedenaście dni
• Nad starą blizną

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
• Nekrolog, Edward Szuster