Edward Pach

Edward Jan Pach (ur. 2 listopada 1891 w Wiedniu, zm. 21 września 1957) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 2 listopada 1891 w Wiedniu, w rodzinie Maksymiliana.

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 58. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty.

7 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1917, zaliczony do I Rezerwy armii, z równoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny, i przydzielony do 20 Pułku Piechoty. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 101. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W sierpniu tego roku został wyznaczony w macierzystym pułku na stanowisko dowódcy II batalionu. W listopadzie 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu nad Bugiem na stanowisko referenta. W 1932 został przeniesiony do 82 Pułku Piechoty, stacjonującego w tym samym garnizonie, na stanowisko dowódcy batalionu. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza. Na tym stanowisku pełnił służbę przez kolejnych pięć lat.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 był kwatermistrzem 182 Pułku Piechoty. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau .

Zmarł 21 września 1957

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)
• Medal Niepodległości (24 października 1931)
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)
• Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-16].